رابطه ناگويي خلقي با رفتارهاي خوردن ناسالم در دانشجويان دختر دانشگاه‌هاي شهر تهران در سال 1398: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: با توجه به شيوع فزآينده مشكلات خوردن در زنان جوان، اين مسئله يكي از موضوعات قابل توجه در آسيب شناسي رواني محسوب مي شود. ناگويي خلقي نقش مهمي در رفتارهاي خوردن ناسالم دارد، اما اين كه چگونه مشكلات در وضعيت خلقي منجر به رفتارهاي خوردن ناسالم مي شود، بدون پاسخ مانده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط ناگويي خلقي و آشفتگي رواني با رفتارهاي خوردن ناسالم و نقش ميانجي آشفتگي رواني در رابطه ناگويي خلقي با رفتارهاي خوردن ناسالم انجام شد. مواد و روش ها: روش اين پژوهش، توصيفي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري آن كليه دانشجويان دختر دانشگاه هاي علم و فرهنگ، شهيد بهشتي، الزاهراء و علامه طباطبايي شهر تهران در سال 1398 بودند كه از اين ميان 350 دانشجو به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و مقياس رفتار خوردن Dutch، مقياس ناگويي خلقي Toronto و مقياس آشفتگي رواني Kessler را تكميل كردند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي Pearson و روش تحليل مسير تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: آشفتگي رواني همبستگي مثبت و معناداري با ناگويي خلقي (0.44=r، 0.001 p)، رفتارهاي خوردن بيروني (0.28=r، 0.001 p) و رفتارهاي خوردن هيجاني (0.22=r، 0.001 p) نشان داد. هم چنين نتايج تحليل مسير نشان داد كه آشفتگي رواني، ميانجي رابطه بين ناگويي خلقي و رفتارهاي خوردن ناسالم بود. نتيجه گيري: با توجه به نقش ميانجي آشفتگي رواني در رابطه بين ناگويي خلقي و رفتارهاي خوردن ناسالم، توصيه مي شود، از راه كارهاي ارتقاء ادراك و ابرازگري هيجاني و كاهش آشفتگي رواني استفاده شود. اين راه كارها مي توانند در بهبود سلامت روان شناختي و پيش گيري از رفتارهاي خوردن ناسالم، سودمند باشند.