مروري روايي بر اپيدميولوژي فرهنگي

زمينه و هدف: فرهنگ را مي‌توان مجموعه «نظام‌هاي اعتقادي» و «الگوهاي رفتاري» در نظر گرفت كه معمولاً در سطح محلي تعريف شده‌اند. شاخه اپيدميولوژي فرهنگي، زماني مصداق پيدا مي‌كند كه اپيدميولوژيست‌ها، از روش‌هاي اين دانش براي بررسي تأثيرات فرهنگي بر روي سلامت انسان در سطح جمعيت‌ها، استفاده مي‌نمايند. خوشبختانه در طول چند سال گذشته و به منظور دستيابي به اهداف شاخه اپيدميولوژي فرهنگي، درك متقابلي مابين انسان‌شناسان و متخصصان اپيدميولوژي در حال شكل گيري است كه براساس آن، همكاري‌هاي بين رشته‌اي در حال گسترش است. از همين رو، نظر به اهميت اين شاخه از دانش اپيدميولوژي در سلامت جوامع انساني و با توجه به فقدان يك منبع مناسب فارسي در اين زمينه، هدف از نگارش مقاله مروري حاضر، معرفي شاخه اپيدميولوژي فرهنگي براي خوانندگان فارسي زبان است.