تاثير توانبخشي ‌‌‌شناختي مبتني بر‌‌ رايانه بر بهبود كاركردهاي اجرايي دانش‌‌‌آموزان داراي اختلال نارسايي‌‌‌توجه/ بيش-فعالي

كودكان داراي اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي در كاركردهاي اجرايي همچون انواع توجه، بازداري پاسخ و سرعت پاسخ دهي با مشكلاتي مواجه هستند كه به منظور بهبود آن به برنامه هاي آموزشي و درماني نياز دارند. از ميان روش‌هايي كه بدين منظور طراحي شده اند، توانبخشي شناختي روش نويني است كه اثربخشي آن در مطالعات مختلف بررسي شده است. هدف اين مطالعه بررسي تاثير توانبخشي شناختي مبتني بر رايانه بر بهبود كاركردهاي اجرايي دانش آموزان داراي اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي است. طرح پژوهش از نوع شبه آزمايشي با پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل است. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز داراي اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي بوده است كه بصورت در دسترس و بر اساس ملاك هاي ورود از بين مراجعه كنندگان به مراكز درماني انتخاب شدند. از اين تعداد 15 نفر در گروه آزمايشي و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايشي به مدت 15جلسه آموزش و توانبخشي شناختي مبتني بر رايانه دريافت نمودند. ابزارهاي پژوهش عبارتند از: آزمون عملكرد پيوسته ديداري - شنيداري(IVA)، آزمون هوش ماتريس هاي پيش رونده ريون براي كودكان 5 تا 9 سال، پرسشنامه مقياس رتبه بندي سوانسون(SNAPIV)، نرم افزار توانبخشي شناختي كاپيتان لاگ. داده هاي به دست آمده با روش تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه توانبخشي شناختي به وسيله بازي رايانه اي موجب بهبودي كاركردهاي اجرايي، متغيرهاي بازداري پاسخ، توجه مداوم، توجه متمركز و توجه انتخابي در كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي شده است. ولي در دو متغير سرعت پاسخ دهي و توجه تقسيم شده، تاثير قابل ملاحظه اي نداشته است.