بررسي الگوهاي فعاليت-سفر روزانه دانشجويان ساكن در خوابگاه (مطالعه موردي دانشجويان دانشگاه بين‌المللي امام خميني(ره))

امروزه مهندسين حمل‌ونقل براي ارزيابي دقيق تر تاثير سياستگذاريهاي مختلف بر روي رفتار سفر افراد، از مدل‌هاي رفتاري به‌روزتري مانند مدل الگوي فعاليتسفر استفاده مي‌كنند. اين مدل سعي در بيان واقع‌گرايانه‌تري از الگوهاي مختلف تقاضاي سفر افراد در طي روز و شناسايي عوامل تاثيرگذار در ايجاد اين الگو ها دارد و با استفاده از آن مي توان، تقاضاي سفر افراد را تحت سناريوهاي مختلف، پيش‌بيني و كنترل كرد،  اما تاكنون اكثر اين نوع مطالعات، بر روي افراد و خانواده‌هاي مناطق مسكوني صورت گرفته است و توجه كمتري به توليدكننده‌هاي خاص سفر همچون خوابگاه‌هاي دانشجويي و... به عنوان برآورد كننده‌هاي ماتريس‌ مكمل تقاضاي سفر شهري شده است. از اين رو، در اين پژوهش با استفاده ازپرسشنامه‌هايي كه از دانشجويان ساكن در خوابگاه‌هاي دانشگاه بين‌المللي امام خميني‌(ره) واقع در شهر قزوين جمع‌آوري شده است، مدل فعاليتسفر روزانه‌ي دانشجويان خوابگاهي، براي درك بهتر عوامل تاثيرگذار بر روي تصميم‌گيري‌هاي فعاليتسفر روزانه‌يشان ساخته شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نيز نشان مي دهد كه الگوي فعاليتسفر دانشجويان علاوه بر اينكه رفتاري (تابعي از ويژگي هاي فردي) است، تابعي از برنامه كلاسي، فعاليت‌هاي دوستانهم‌اتاقيان و فعاليت‌هاي انجام‌شده فرد در هنگام حضور در خوابگاه نيز است. براي مثال، ترم آخري بودن، متاهل بودن ويا كلاس درس داشتن پاسخ دهنده در طي روز به ترتيب باعث كاهش 3.4، 3.8، 10.3  درصدي احتمال انتخاب الگوي ماندن در خوابگاه در تمام روز براي آن فرد مي شود، درصورتي كه زن بودن، داشتن امتحان يا تحويل پروژه اي مهم در طي روزهاي آتي هفته ويا انجام برخي از فعاليتهاي گذران زندگي پاسخ دهنده توسط دوستانش در بيرون از خوابگاه، به ترتيب باعث افزايش 5.8، 1.7 و 21.6 درصدي احتمال انتخاب اين الگوي بدون سفر براي آن فرد مي‌شود.