مدل‌سازي تأثير كاربرد خودرو‌هاي خودران در كاربري مسكوني و پراكنش جمعيت

هدف اين پژوهش بررسي تأثير عرضه خودرو‌هاي خودران بر روي پراكندگي جمعيت و كاربري مسكوني است. ظهور خودرو‌هاي خودران بر سيستم‌هاي حمل‌ونقل تأثير مي‌گذارد و الگوهاي آتي توسعه تراكم كاربري زمين را تحت تأثير قرار خواهد داد. بااين‌حال، تحليل بسيار كمي از اثرات چنين تحولاتي بر عملكرد سيستم‌هاي حمل‌ونقل شهري و كاربري زمين وجود داشته است. اين تأثيرات به طور بالقوه پيچيده هستند. خودرو‌هاي خودران اين پتانسيل را دارد كه ظرفيت جاده‌ها را افزايش دهد، رانندگي را در دسترس افراد بيشتري قرار دهد و ميزان آلودگي هوا را كاهش مي‌دهد. اين پژوهش تأثيرات خودرو‌هاي خودران بر روي كاربري زمين و پراكندگي جمعيت را در نظر مي‌گيرد. تمركز اين پژوهش عمدتاً بر روي توزيع خانوار و اشتغال و جمعيت است و خروجي اين مبحث بخش مهمي از ورودي‌هاي مدل سيستم ديناميكي پويا برقراري تعادل بر روي كاربري‌هاي زمين توسط خودرو‌هاي خودران بوده است. به همين منظور مدل سيستم ديناميك پويا ارائه شده با اطلاعات مربوط به سال‌هاي 1393 تا 1397 ايجاد و وضعيت آن براي سال‌هاي 1398 تا 1430 بر اساس سناريوهاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است. در پژوهش مذكور پس از ايجاد نمودار علت و معلولي و شبيه‌سازي سيستم، قبل از استفاده از مدل جهت تحليل و سناريوپردازي، با استفاده از يك روش اعتبار مدل را مورد آزمون قرار داده شده است. نتايج نشان مي دهد با بكارگيري خودروهاي خودران مي توان انتظار افزايش جمعيت، قيمت زمين و مسكن در حومه شهر و كاهش جمعيت و تراكم ترافيك شهري در مركز شهر داشت.