واكنش عملكرد غده، كارايي زراعي فسفر و برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي رشد سيب زميني به فسفات و مايكوريزا تحت تنش رطوبت

به‌منظور مطالعه برخي از شاخص‌هاي فيزيولوژيكي رشد و عملكرد غده سيب زميني تحت تأثير كاربرد مايكوريزا و كود فسفات در شرايط تنش رطوبتي، پژوهشي مزرعه اي در بهار و تابستان 1397 در همدان، انجام شد. پژوهش به‌صورت فاكتوريل سه عاملي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. عامل اول تنش رطوبت در سه سطح آبياري پس از 60 (شاهد)، 80 و 100 ميلي‌متر تبخير از تشت تبخير كلاس A بود، عامل دوم استفاده از قارچ Glomus mossea در دو سطح كاربرد و عدم كاربرد و عامل سوم كود فسفات در دو سطح مصرف و عدم مصرف، درنظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه در شرايط بدون تنش رطوبت، حداكثر شاخص سطح برگ با كاربرد مايكوريزا 10/5 درصد كاهش يافت اما در تنش متوسط و شديد رطوبت، استفاده از مايكوريزا، آن را به‌ترتيب 12/3 و 18/8 درصد افزايش داد. در تنش شديد رطوبت، مايكوريزا سرعت جذب خالص و سرعت رشد محصول را به‌ترتيب 43/6 و 76 درصد افزايش داد. در هر سه سطح تنش رطوبت، حضور مايكوريزا سبب افزايش كارايي زراعي فسفر شد. حضور مايكوريزا در شرايط عدم تنش رطوبت، اثري بر عملكرد غده نداشت اما در سطوح متوسط و شديد تنش رطوبت، مايكوريزا عملكرد غده را به‌ترتيب 16/4 و 34/7 درصد بهبود بخشيد درحالي كه در تنش شديد رطوبت، كاربرد فسفات نسبت به عدم مصرف فسفات، تنها عملكرد غده را 15/8 درصد بيشتر كرد. بنابراين براي توليد سيب زميني در شرايط كمبود رطوبت، كاربرد مايكوريزا به‌همراه كود فسفات مناسب است.