بررسي مدل عدم توازن تلاش-پاداش به‌عنوان پيش‌بين رفتارهاي ضدبهره‌وري

مقدمه: امروزه رفتارهاي ضد بهره‌وري شيوع زيادي در سازمان‌ها پيداكرده است و مديران كارآمد همواره در پي دستيابي به راهكاري مناسب و كاربردي براي كاهش اين دسته رفتارها در سازمان خود مي‌باشند. با توجه به اهميت موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسي عدم توازن تلاش و پاداش به‌عنوان پيش‌بين رفتارهاي ضد بهره‌وري انجام‌گرفته است. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع مقطعي است. جامعه موردنظر در پژوهش حاضر تمامي پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي دولتي شهر همدان بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد 320 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزارهاي مورداستفاده در اين تحقيق پرسشنامه عدم توازن تلاش-پاداش و پرسشنامه رفتارهاي ضد بهره‌وري بودند. تحليل داده ها با استفاده از روش همبستگي و تحليل رگرسيون و با استفاده از نرم‌افزار SPSS18 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل عدم توازن تلاشپاداش در سطح معناداري 0.05 قادر به پيش‌بيني رفتارهاي ضد بهره‌وري فردي در پرستاران است (0.036 =P). در بين متغيرهاي موردبررسي متغير پاداش قادر به پيش‌بيني رفتارهاي ضد بهره‌وري فردي (0.179 =β و 0.006 =P) و سازماني (0.171 =β و 0.009=P) و متغير تعهد افراطي قادر به پيش‌بيني رفتارهاي ضدبهره‌وري فردي (0.145=β و 0.05 =P) است. طبق نتايج مدل عدم توازن تلاشپاداش نتوانست رفتارهاي ضدبهره‌وري سازماني را پيش‌بيني كند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه استرس شغلي عامل مهمي در بروز رفتارهاي ضد بهره‌وري در پرسنل است و مي‌توان از مؤلفه‌هاي مدل بكار رفته در اين پژوهش در جهت كاهش بروز اين رفتارها در بين پرستاران استفاده كرد.