حفاظت از سازه‌هاي خشت و گلي سنتي در شهرهاي كويري با استفاده از رويه‌هاي جاذب رطوبت و صدا

حفظ آثار و بناهاي معماري، امروزه بسيار موردتوجه جهانيان واقع‌شده است چراكه اين بناها ثروت فرهنگي و نمايانگر قدمت، هويت، تاريخچه و تمدن هر سرزمين و از ‌سوي ديگر رونق دهنده صنعت گردشگري در هر كشوري هستند. يكي از اين بناهاي معماري كه به‌عنوان معماري خاكي نيز شناخته مي‌شود، سازه‌هاي خشت و گلي است كه در ايران نيز، مخصوصاً در شهرهاي كويري با اقليم گرم و خشك، بسيار به چشم مي‌خورد. عوامل متعددي باعث خرابي اين سازه‌هاي خشت و گلي ميشود كه يكي از عوامل اصلي تخريب اين نوع سازه‌ها، رطوبت است كه منشأ اصلي آن، عمدتاً تجمع رواناب حاصل از باران در كنار ديوارهاي خشت و گلي است. يك راه‌حل براي حفاظت از اين بناها در برابر رواناب باران استفاده از رويه‌هاي جاذب رطوبت است كه علاوه بر خاصيت نفوذپذيري، قابليت جذب صدا، كاهش آلودگي صوتي و ايجاد تبخير براي خنك شدن هوا را نيز دارد. اين پژوهش به‌منظور بررسي عملكرد آسفالت متخلخل در معابر بافت سنتي به‌منظور نفوذ رواناب براي جلوگيري از رسيدن رطوبت به بناهاي معماري خشت و گلي و درنتيجه حفاظت آن‌ها و همچنين بررسي خاصيت كاهش آلودگي صوتي براي تأمين آرامش رواني بافت سنتي، ايجاد فرايند تبخير براي تأمين آسايش حرارتي بافت سنتي و ميزان مقاومت آسفالت متخلخل و مقايسه آن با آسفالت معمولي (نفوذناپذير) با ساخت نمونه‌هاي آزمايشگاهي انجام‌شده است. علاوه بر اين ازآنجاكه در معابر بافت سنتيگردشگري، زيبايي بصري نيز اهميت ويژه‌اي دارد، با اجراي يك قطعه آسفالت متخلخل دريكي از معابر محلي، سرعت تغيير رنگ آسفالت متخلخل در طول زمان از رنگ سياه به رنگ خاكستري به كمك پردازش تصوير با كد نويسي در متلب بررسي و با آسفالت معمولي مقايسه شد. نتايج نشان مي‌دهد نفوذپذيري و تبخير آسفالت متخلخل به ترتيب ۰۰۱۷۸/۰ متر بر ثانيه و ۶/۱۳ گرم در روز است درحالي‌كه اين مقادير براي آسفالت معمولي صفر است. همچنين نتايج گوياي آن است كه ميزان آلودگي صوتي توليدشده حاصل از ترافيك آسفالت متخلخل و ميزان مقاومت فشاري مارشال آن به ترتيب٪۸ و٪۲۳ كمتر از آسفالت معمولي است و سرعت تغيير رنگ در آسفالت متخلخل در جهت كاهش تيرگي رنگ، به‌مراتب بيشتر از آسفالت معمولي است.