رابطۀ دينداري و ارزش‌هاي خانواده با تمايلات و قصد فرزندآوري در ميان زنان متأهل شهر تهران

هدف پژوهش حاضر،بررسي رابطۀ دينداري و ارزش‌هاي خانوادگي با تمايلات و قصد باروري در ميان زنان متأهل شهر تهران است. اين مطالعه به روش پيمايشي و با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت و در آن، 398 نفر از زنان متأهل شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي طبقه‌اي بررسي شدند. مطابق نتايج، ميانگين باروري براي زنان نمونه 1.58 فرزند و ميانگين باروري ايده‌آل 1.95 فرزند به‌دست آمد. حدود 74 درصد زنان تمايلي به داشتن فرزند بيشتر ندارند و حدود 40 درصد، تك‌فرزندي را به‌عنوان ايده‌آل فرزندآوري درنظر دارند. نتايج آزمون‌هاي دومتغيره نشان مي‌دهد دينداري و ابعاد آن با تمايلات باروري رابطۀ معناداري ندارد، اما دينداري درمجموع مي‌تواند بر قصد باروري زنان تأثيرگذار باشد. مطابق نتايج تحليل مسير، متغير ارزش‌هاي خانواده با ضريب بتاي 0.243 تنها متغير بلافصل اثرگذار بر تمايلات باروري زنان مورد بررسي است. متغير سن و پايگاه اقتصادياجتماعي، ضمن تأثير مستقيم بر تمايلات باروري، به‌كمك متغير دينداري و ارزش‌هاي خانواده بر تمايلات باروري زنان مورد مطالعه تأثيرگذار بوده است. نتايج رگرسيون لجستيك نشان داد متغيرهاي مستقل دينداري و ارزش‌هاي خانوادگي تأثير معناداري بر احتمال قصد باروري زنان دارد و ميان متغير پايگاه اقتصادياجتماعي و احتمال قصد باروري زنان رابطۀ معناداري وجود ندارد. درمجموع، رفتارهاي باروري زنان از زمينه‌هاي اقتصادياجتماعي، فرهنگي و جمعيتي جامعه تأثير مي‌پذيرد. در اين ميان، دينداري و ارزش‌هاي خانوادگي به‌عنوان سازه‌اي اجتماعي و فرهنگي، نقش تعيين‌كننده‌اي در شكل‌گيري رفتارهاي باروري دارند.