تحليل جامعه‌شناختي رابطه وضعيت شهروندي فرهنگي و فرهنگ شهروندي با سبك زندگي سلامت زيست‌محيطي(مورد مطالعه: شهروندان استان همدان)

سبك زندگي زيست‌محيطي به سبك زندگي گفته مي‌شود كه با اجتناب از آسيب زدن به محيط‌زيست و جلوگيري از مشكلات زيست‌محيطي، تضمين‌كننده حد بالاي سلامت محيط‌زيست باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ميان دو متغير شهروندي فرهنگي و فرهنگ شهروندي با سبك زندگي سلامت زيست‌محيطي در بين شهروندان 18- 70 سال ساكن در شهرهاي ملاير، همدان و نهاوند ( 574477 نفر ) انجام‌شده است. چارچوب نظري اين پژوهش از رهيافت تركيبي از حوزه‌ها و مباني نظري مرتبط با نظريات جامعه‌شناساني مانند بك، هابرماس، گيدنز، تومه و كاستلز، بورديو است. تحقيق به روش كمي و با استفاده از راهبرد پيمايش از نوع توصيفي و همبستگي و از ابزار پرسشنامه استاندارد شده (سبك زندگي زيست محيطي) و خود محقق ساخت (فرهنگ شهروندي و شهروندي فرهنگي) به اجرا درآمده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران برابر با 660 نفر و نمونه‌ها به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي و تصادفي ساده انتخاب‌شده‌اند. نتايج توصيفي نشان مي‌دهد كه شهروندان در سطح متوسط (50/115) برخوردار از سبك زندگي سلامت زيست‌محيطي، در سطح متوسط از فرهنگ شهروندي (34/70) و متوسط روبه بالا از شهروندي فرهنگي (66/34) برخوردارند. نتايج آزمون همبستگي نشان از معنادار بودن رابطه بين فرهنگ شهروندي (26/0) و شهروندي فرهنگي (31/0) با سبك زندگي سلامت زيست‌محيطي دارد. نتايج رگرسيوني حاكي از آن است كه از بين متغيرهاي مستقل ابعاد فرهنگ شهروندي (تمايل به انجام تعهدات شهروندي و آگاهي از حقوق شهروندي) و ابعاد شهروندي فرهنگي (پذيرش تنوعات فرهنگي و گرايش‌ها فرهنگي)، متغيرهاي پذيرش تنوعات فرهنگي با مقدار بتاي (39/0)، انجام تعهدات شهروندي (36/0)، بيش‌ترين سهم را در تبيين متغير وابسته داشته‌اند. معادله پيش‌بيني سبك زندگي زيست‌محيطي مي‌تواند 3/30 درصد از واريانس متغير وابسته را تبيين كند. بر اساس نتايج، ارتقاء و تقويت فرهنگ شهروندي و شهروندي فرهنگي به گسترش سبك زندگي سلامت زيست‌محيطي در جامعه منجر مي‌شود.