تأثير اوقات فراغت جدي و رفتارهاي تفريحي تخصصي شده بر دلبستگي مكاني با نقش ميانجيگري سبك زندگي دربين (دانش­آموزان ورزشكار: مطالعه موردي شهرستان مراغه)

هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير اوقات فراغت جدي و رفتارهاي تفريحي تخصصي شده بر دلبستگي مكاني با نقش ميانجيگري سبك زندگي در بين (دانش­آموزان ورزشكار شهرستان مراغه) است، ماهيت تحقيق حاضر توصيفي- پيمايشي و از نوع همبستگي است. حجم نمونه شامل 384 نفر از دانش­آموزان ورزشكار پسر و دختر شهرستان مراغه بوده كه به‌صورت تصادفي خوشه­اي انتخاب و طبقه­اي شد. جهت جمع­آوري داده­ها از زار جمع­آوري اطلاعات در اين تحقيق پرسشنامه­هاي اوقات فراغت جدي گولد و همكاران (2011)، پرسشنامه دلبستگي‌مكاني كايل و همكاران (2005)، پرسشنامه تخصصي‌سازي تفريح مك فارلين (1994) و پرسشنامه سبك زندگي خنفير، 1398، روايي پرسشنامه­ها تأييد شد و پايايي پرسشنامه­­ها (95/0، 79/0، 874/0 و 832/0) به‌دست آمد كه جهت تجزيه و تحليل داده­ها از نرم­افزار SPSS و smartpls3 استفاده شده است و همچنين جهت بررسي مدل، از تحليل معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده‏ها نشان داد كه اوقات فراغت جدي بر دلبستگي مكاني با ميانجيگري سبك زندگي به ميزان 597/0 و در جهت مثبت، رفتارهاي تفريحي تخصصي شده بر دلبستگي مكاني با ميانجي‌گري سبك زندگي به ميزان 688/0 و در جهت مثبت و معنادار و اوقات فراغت جدي و رفتارهاي تفريحي تخصصي شده بر دلبستگي مكاني با نقش ميانجي­گري سبك زندگي به ميزان 697/0 در بين (دانش­آموزان ورزشكار شهرستان مراغه) تأثير مثبت و معناداري دارد.