اثر كاربرد كودهاي شيميايي و محرك‌هاي رشد بر عملكرد و برخي ويژگي‌هاي برگ و ميوه پرتقال والنسيا در جنوب استان كرمان

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي كاربرد تلفيقي محرك‌هاي رشد و كود شيميايي در عملكرد پرتقال والنسيا در جنوب استان كرمان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: آزمايش بصورت فاكتوريل در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 21 تيمار در سه تكرار انجام گرفت. فاكتور اول كود شيميايي در سه سطح و فاكتور دوم محرك‌هاي رشد در 7 سطح بودند. در پايان آزمايش، عملكرد، وزن و قطر متوسط ميوه، مجموع املاح محلول، اسيديته كل، پي اچ و ويتامين ث ميوه اندازه گيري شد.يافته‌ها: در تيمار كود شيميايي بر اساس آزمون خاك، جلبك دريايي بيشترين تاثير را در افزايش قطر ميوه و عملكرد از خود نشان داد كه نسبت به شاهد، به ترتيب 9/2 و 3/53 درصد بهتر بود. در تيمار كود شيميايي بر اساس 75% آزمون خاك، اسيد هيوميك بيشترين تأثير را در افزايش عملكرد (6/22% نسبت يه تيمار شاهد) داشت. در تيمار بدون كود شيميايي، كاربرد جلبك دريايي بيشترين تاثير را در افزايش عملكرد از خود نشان داد كه نسبت به تيمار شاهد 3/24 درصد عملكرد بهتري داشت. همچنين صرفنظر از نوع تيمار كود شيميايي، بيشترين ميزان نيتروژن، فسفر و پتاسيم در تيمار جلبك دريايي مشاهد شد. نتيجه‌گيري: اسيد هيوميك و جلبك دريايي بهترين محرك رشد در افزايش علمكرد در حضور يا بدون حضور كود شيميايي بودند. تيمار كود شيميايي بر اساس آزمون خاك و محلول پاشي جلبك دريايي با غلظت 5 در هزار پس از ريزش گل و فندقي شدن ميوه بيشترين تاثير را در عملكرد و ميزان جذب عناصر در برگ نسبت به بقيه تيمارها نشان داد.