تحليل فرايند توسعه كالبدي شهر و ارائه الگوي راهبردي مناسب آن، مطالعه موردي: شهر اهواز

شهرنشيني و توسعه كالبدي شهري به عنوان پديده اي جهاني، همه ي شهرهاي دنيا را تحت تأثير قرار داده است. شهر اهواز در طول حيات پرفراز و نشيب خود بافت‌هاي كالبدي متنوعي به خود ديده است. با گذشت زمان كاربري زمين شهر اهواز به واسطه عوامل و نيروهاي محرك دستخوش تغييرات زيادي شده است و گسترشي نامطلوب داشته است به گونه اي زمين كشاورزي را به شدت تحت تأثير قرار داده است. اين پژوهش از لحاظ ماهيت و هدف كاربردي و از نظر روش شناسي توصيفي تحليل به تبيين روند گسترش كالبدي شهر اهواز پرداخته است. براي دستيابي به اين هدف ابتدا روند گسترش كالبدي در سطح شهر اهواز در طرح جامع مصوب سال 1389 بررسي شد و سپس 14 شاخص براي بررسي گسترش بهينه توسعه شهر اهواز استخراج گرديد كه با استفاده از منطق فازي (FUZZY) اين شاخص ها استاندارد شدند و در ادامه براي مدل بهينه با استفاده از مدل تحليل تركيبي ANPDEMATEL سه سطح براي گسترش اين شهر مشخص شده كه در تركيب با OVERLAYFUZZY و GAMA 0.9 در محيط GIS نقشه هاي خروجي نيز با استفاده از نرم افزار هاي ENVI و ARC GIS استخراج گشت. نتايج نشان داد در سطح مدل هاي پيش بيني كننده زمين كشاورزي با وزن هاي 101،0و 118،0 بيشترين اهميت و مهم ترين عامل تغيير يافته در روند گسترش كالبدي شهر اهواز بوده است همچنين با روي هم اندازي نقشه حاصل از گسترش كالبدي در سال 1389 و نقشه خروجي سطح بندي گسترش كالبدي در اين پژوهش مشخص شد كه جهت گسترش كالبدي كلان‌شهر اهواز با طرح جامع مصوب سال 1389 مطابقت ندارد.