تاثير پوشش گياهي مرتعي بر سازندهاي مارني در محدوده شهرستان ايلام

در برخي مناطق به طرز شگفت‌انگيزي مي‌توان پوششي متراكم از گونه‌هاي مرتعي را ملاحظه نمود كه سبب پايداري خاك وكنترل نرخ رسوب‌زايي اراضي مارني شده اند. به‌نظر مي‌رسد كه برخي از خصوصيات فيزيكي و شيميايي مارن‌ها از دلايل اصلي ايجاد چنين پوششي در مناطق تحت پوشش سازندهاي مارني ‌باشد. اين تحقيق با هدف بررسي دقيق و سيستماتيك گونه‌هاي گياهي و تعيين نياز رويشگاهي و نيز نقش حفاظتي آن‌ها درسه منطقه شرقي، جنوبي و غربي در شهرستان ايلام به مرحله اجرا درآمد. بدين منظور 48 نمونه نهشته مارني از سه محدوده برداشت و بر روي 33 نمونه مارني آزمايشات فيزيكي و شيميايي ‌انجام شد. بررسي‌هاي گياه‌شناسي با استفاده از بازديدهاي مكرر صحرايي و پلات‌اندازي در 180 نقطه انجام و نمونه‌هاي گياهي پس از انتقال به موزه گياهي، شناسايي شدند. براساس نتايج آزمايشات نمونه‌هاي مارني در اين سه منطقه، با توجه به چينه‌شناسي سازندهاي مارني گورپي، پابده، گچساران و آغاجاري رسوبات اين سه منطقه از نظر ميزان شوري (EC)، جرم مخصوص ظاهري (BD)، سديم (Na+) و درصد اشباع خاك (SP)و برخي پارامترهاي فيزيكي از جمله ذرات شن، ماسه و سيلت داراي اختلافات معني‌داري مي‌باشند. اين تفاوت مي‌تواند به عنوان يكي از عوامل مؤثر در تنوع و اختلاف پوشش گياهي رويش‌يافته در سه عرصه باشد. نكته مهم آن است كه در هر دو تيپ منطقه شرقي و غربي شهرستان ايلام گونه فراوان و غالب Quercus brantii مي باشد و بدون ترديد مي توان اين گونه مرتعي را سازگارترين گونه گياهي در نواحي تحت پوشش سازند‌هاي مارني گورپي و پابده در اين پهنه ها در نظرگرفت. گونه غالب دوم را No mu ، Ha sa و Zi nu به خود اختصاص مي‌دهد كه با پهنه مارني جنوب شهرستان ايلام سازگار مي باشد.