راهبردهاي فضايي ساماندهي حاشيه رودخانه دركه با رويكرد ارتقا سلامت شهروندان،حد فاصل پل مديريت - پل همت

امروزه اهميت روددره ها با توجه به افزايش آلودگي شهرهاي بزرگي و همچنين كاهش فضاهاي تفريحي بيش از هر زمان ديگري احساس مي شود و نحوه ساماندهي آن ها ، چالشي براي مديران ، طراحان و شهروندان به شمار مي رود. هدف از اين پژوهش ارائه راهبرد به منظور ساماندهي فضايي مكاني حاشيه رودخانه‌هاي شهري با رويكرد ارتقا سلامت شهروندان است و به‌منظور دستيابي به شرايط محيطي مناسب براي ادامه حيات شهري و سرزندگي حاشيه رودخانه دركه تهران (حدفاصل پل مديريت تا اتوبان همت) است. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي با تكنيك پيمايشي بوده است. با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و LISREL8.80 داده هاي توصيفي پرسشنامه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. با مصاحبه هاي ميداني از اهالي عوامل محيطي داخلي و بيروني سه محله ايران زمين ، ده ونك و محدوده طرح شناسايي شده اند. با استفاده از نتايج حاصل از مدل ساختاري كه در نرم‌افزار ليزرل انجام‌شده و رابطه بين متغيرهاي تحقيق بر اساس ضرايب استانداردشده و ديگري بر اساس ضرايب T روابط بين نتيجه نهايي حاكي از تأثير مستقيم شاخص‌هاي 4 گانه ساماندهي رود دره(امنيت، پيوستگي، سرزندگي و انعطاف پذيري) را برارتقاي شاخص‌هاي سلامت شهروندان(سلامت فيزيكي ، رواني و اجتماعي) نشان مي‌دهد. همينطور در روش همبستگي و پيوستگي پيرسون ، تاثير مستقيم شاخص هاي ساماندهي روددره و سلامت شهروندان به اثبات رسيد. مدل مفهومي بر اساس تاثير متغيرهاي مستقل ساماندهي رود دره ها بر متغير وابسته سلامت شهروندان ارائه و ترسيم گرديد و برازش مدل مفهومي با استفاده از مقادير استاندارد آزمون T مورد تاييد قرارگرفت. در پايان به استناد به تاثير شاخص ها ، 11 راهبرد فضايي و راهكار جهت ارتقا سلامت شهروندان ارائه شده است.