مضمون‌سازي با شگرد فراخواني شخصيت در اشعار عليرضا قزوه

شخصيت‌هاي تاريخي و اسطوره‌اي با هويت و تاريخ مستقلي كه دارند، امكان مناسبي براي شاعر فراهم مي‌كنند تا مفاهيم و معاني مورد نظرش را از طريق آنها به خواننده منتقل كند. از سويي خوانندگان نيز با درك مشابهت ميان اين شخصيت‌ها و مضامين وارد شده در شعر بهتر مي‌توانند معناي مورد نظر شاعر را درك كنند. در واقع اين شخصيت‌ها عمق بيشتري به كلام و معاني سخن شاعر مي‌بخشند. بررسي اين شخصيت‌ها نيز منجر به نقد و مطالعۀ دقيق‌تر متن مي‌شود. پژوهش حاضر به بررسي مضامين جديد در دفتر شعر «عشق عليه السلام» عليرضا قزوه با مطالعه و بررسي شخصيت‌هاي ميراثي در اشعار او مي‌پردازد.هدف مقاله حاضر بررسي شيوه‌هاي مختلف مضمون‌آفريني قزوه با استفاده از شگرد فراخواني شخصيت در دفتر شعر «عشق عليه السلام» است. روش تحقيق در اين پژوهش، كيفي (تحليليتوصيفي) است.در دفتر «عشق عليه السلام» 17 شخصيت حضور دارند كه در سه دستۀ ديني، تاريخي و اسطوره‌اي قابل تقسيم هستند. شاعر به دو صورت با اين شخصيت‌ها ارتباط برقرار كرده است؛ نخست: بيان ميراث؛ يعني به كارگيري آنها بدون دخل و تصرف در ابعاد شخصيتي يا ويژگي‌هاي آنها و ديگر بازآفريني آنها. اين شخصيت‌ها در اشعار قزوه، كاربردهايي دارند از جمله؛ توصيف، تصويرآفريني،‌گسترش و بسط معنايي همراه با ايجاز، ترسيم حال شهدا و جانبازان، انتقاد از اوضاع كنوني مسلمانان و جهان اسلام و يادآوري مجد و شكوه گذشتة مسلمانان.