سازوكار مناسب جهت كاهش فراجهش سازه تحت بار انفجار

براي محافظت از سازه در برابر بار انفجار از سه راهكار افزايش فاصله ي انفجار با استفاده از موانع طبيعي يا مصنوعي ، افزايش مقاومت سازه يا سطح عملكرد آن و كاهش ميزان انرژي حاصل از انفجار به كمك روشهاي كنترل غير فعال، نيمه فعال، فعال و تركيبي ميتوان استفاده كرد. در روش اخير، به كمك ابزارها و مكانيزم هاي كنترلي، شدت اثر امواج حاصل از انفجار كاهش مي يابد و پاسخ سازه در برابر موج حاصل از انفجار كنترل مي گردد. در اين تحقيق هدف آن است كه در راستاي راهكار سوم سيستمي متشكل از جرم، فنر، ميراگر اصطكاكي و ميراگر ويسكوز ارائه و در ادامه، عملكرد مناسب آن در كاهش پاسخ در برابر بار انفجار به كمك تحليل عددي نشان داده شود. عموما آنچه كه در سيستم هاي سازه اي تحت بار انفجار باعث ايجاد خرابي و در نهايت فروريزش مي شود عدم توانايي سيستم در تحمل بيشينه پاسخ ها است. بنابراين دستيابي به مكانيزمي موثر كه به كمك آن بتوان عملكرد سازه را در محدوده قابل قبول قرار داده و فراجهش سيستم را كاهش داد تا حد زيادي به طرح سازه هاي مقاوم در برابر انفجار كمك خواهد كرد.