شيفت از ساختار سنتي به ساختار پست مدرن در جامعه ايران و تاثير آن بر تحول توسعه سياسي و رويكرد روابط بين الملل پس از انقلاب

Shift from traditional to postmodern structure in Iranian society and its impact on the development of political development and the approach of international relations after the revolution

شكل گيري ساختارهاي جامعه مطابق ديدگاه ساختارگرا بواسطه كنش ميان اعضاي جامعه و توليد نشانه هاي مشابه در يك نظامي از نشانه ها به وجود مي آيد. اين كنش ها در ارتباط با يكديگر به يك «نظم تعاملي» مي رسند كه الگو ها، ساختارها و نهادهاي جامعه از درون آن سر بر مي آورند. از اين جهت فرآيند توسعه جامعه از رهگذر اين ساختارها و نهادها صورت مي پذيرد. از اين جهت بررسي شيفت ساختار سنتي و اجتماعي يك جامعه و تاثير آن بر تحول توسعه حايز اهميت است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تحول در ساختار اجتماعي ايران است. سوال اصلي پژوهش اين است كه شيفت از ساختار سنتي به ساختار پست مدرن چه تاثيري بر فرآيند توسعه سياسي و رويكرد روابط بين الملل در ايران دارد. فرضيه پژوهش اين است كه تحول در ساختار اجتماعي باعث شكل گيري ساختارها و نهادهاي جامعه ايران مي شود كه مفهوم توسعه بيش از آنكه بر وحدت و توسعه اقتصادي معطوف كند بر كثرت و توسعه انساني تاكيد دارد. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و بهره گيري از رويكرد تلفيقي همچنين گردآوري كتابخانه اي بر اين نتيجه است كه تحول صورت گرفته در ساختار سنتي كه در اوايل انقلاب اسلامي حاكم بود و عمدتا در قالب نقش هاي مشخص افراد و نظام خانواده صورت مي پذيرفت كه توسعه جامعه را به صورت سنتي و رشد ارگانيك ترسيم مي كرد به كنش ساختار پست مدرن كه عمدتا در انسان مجازي و نقش هاي متكثر و متضاد صورت مي پذيرد.

The formation of society structures according to the structuralist view is created by the action between members of society and the production of similar signs in a system of signs. In relation to each other, these actions arrive at an "interactive order" from which the patterns, structures, and institutions of society emerge. Therefore, the process of community development takes place through these structures and institutions. Therefore, it is important to study the shift of the traditional and social structure of a society and its impact on development. The purpose of this study is to investigate the change in the social structure of Iran. The main question of the research is what effect the shift from traditional to postmodern structure has on the process of political development and the approach of international relations in Iran. The research hypothesis is that the change in social structure leads to the formation of structures and institutions of Iranian society that the concept of development emphasizes pluralism and human development rather than unity and economic development. Using a descriptive-analytical method and an integrated approach, as well as compiling a library, this study concludes that the change in the traditional structure that prevailed in the early Islamic Revolution and mainly in the form of specific roles of individuals and family system. He acknowledged that he portrayed the development of society as traditional and organic growth through the action of the postmodern structure, which takes place mainly in virtual human beings and in multiple and contrasting roles.