تحليل تاثير سازه شخصي محمود احمدي نژاد بر قالب‏ بندي و الگوي تصميم‏ گيري پرونده هسته‏ اي درچارچوب تئوري جورج كِلي

سيستم سازه ‏هاي شخصي سياستگذار يكي از مهمترين قالب‏ هاي شناخت رفتار، كنش و تصميم‏گيري او مي‌باشد. در واقع اگرچه عوامل متعددي در نوع فهم و تصميم ‏گيري يك موضوع از سوي يك رهبر تاثير دارند اما بدون شك سازه‏ هاي شخصي به معناي ادراك، ارزش و باورهاي او نقش بي ‏بديلي در اين فرآيند دارد. بنابراين فهم بازنمايي پرونده هسته ‏اي ايران و الگوي تصميم‏ گيري برآمده از اين بازنمايي قطعا بدون شناخت سازه شخصيتي رهبران حاكم در سياست خارجي ناقص خواهد بود. برپايه همين مساله هدف اصلي اين مقاله شناخت تاثير سازه شخصيتي احمدي‌نژاد در مسير مناقشه هسته‏اي در مقابل غرب بعنوان طرف مقابل است. بر اين اساس پرسش مقاله آن است كه سازه شخصي احمدي‌نژاد چه تاثيري بر قالب‏بندي و سپس الگوي تصميم‏ گيري پرونده هسته ‏اي داشته است؟ يافته هاي پژوهش در چارچوب تئوري جورج كِلي و سپس انطباق اين يافته ‏ها با آزمون كمي نشان مي‏ دهد كه نقش سازه شخصي احمدي‌نژاد ضمن تاثير اساسي بر پرونده هسته ‏اي، آن را در قالب يك موضوع امنيتي هويتي بازنمايي و به تناسب اين قالب، تصميم ‏گيري ارزشي روانشناختي را بر پايه پنج اصل تعبير، دوگانگي، انتخاب، نوسان و جامعه ‏جويي به عنوان الگوي مطلوب در خصوص آن بكار گرفت. روش پژوهش با توجه به تحليل موضوع در دو سطح، توصيفي و پيمايشي (پرسشنامه) است.