اصول راهبردي سياست‌گذاري مواجهه با كرونا به مثابه مسأله بدخيم سياستي

فهم سلامت يك مسأله‌ زيستي، رواني اجتماعي است و به اقدامات پيچيده سياستي و حضور ذي‌نفعان متنوع آن در فرآيند سياست‌گذاري سلامت نياز دارد. برخلاف رويكرد سنتي فهم سلامت كه تقليل‌گرا و پزشكي بود؛ رويكرد جديد، چندبعدي و چندسطحي است و به‌عبارتي نگرش به سلامت را پديده‌اي مي‌بيند كه وابسته به متغيرهاي سياسي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي، فردي و زيستي است. بيماري‌هاي جديد همه‌گير از جمله كوويد 19 (كرونا) نيز به حوزه پزشكي منحصر نمي‌شوند و بايستي به‌عنوان موضوعي چندسطحي؛ در قالب اقدامات پيچيده سياستي و متغيرهاي اشاره شده نگريسته شوند. پرسش اصلي تحقيق اين است كه اصول راهبردي سياست‌گذاري مقابله با كرونا چيست؟ بر اساس روش توصيفي تحليلي بر مبناي چارچوب نظري مسائل بدخيم، يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد طراحي سياست مقابله با كرونا را بايستي در چارچوب رويكرد همكاري‌جويانه در قالب حكمراني سلامت اعمال كرد. دولت‌ها بايد نوع نگاه خود را نسبت به مسائل پيچيده و بدخيم تغيير بدهند. يعني بايد از فرماندهي و مديري به رويكرد رهبري و هدايت‌گر تغيير كند. دلالت‌هاي راهبردي سياست‌گذاري كرونا مبتني بر رويكرد همكاري‌جويانه، توجه به بستر تاريخي اجتماعي، تغيير رفتار ذي‌نفعان و بازيگران، تعيين مرجعيت‌بخش، استفاده از ديپلماسي سلامت، نظام حمايتي فراگير، افزايش سرمايه سياسي اجتماعي و استفاده از فناوري مي‌باشد.