تأثير زوج‌درماني تلفيقي به روش دايمند بر كيفيت رابطه جنسي و استرس والديني زوجين داراي فرزند زير سه سال

هدف: انتقال به دوره ي والدگري غالباً با شور و نشاط و لذت فراواني همراه است، اما اين مرحله تغييرات زيادي را به دنبال دارد كه مي تواند كاركردهاي فردي و زوجي را تحت تأثير قرار دهد. اين پژوهش، با هدف بررسي تأثير زوج‌درماني تلفيقي به روش دايمند بر كيفيت رابطه جنسي و استرس والديني زوجين داراي فرزند زير سه سال انجام شده است.روش : روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش، كليه زوجين داراي فرزند كمتر از 3 سال بودند كه در سال 1399 به مراكز مشاوره شهرستان بهبهان مراجعه كرده بودند. نمونه پژوهش، 20 زوج بودند كه به صورت نمونه گيري هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفي، در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 10 زوج) گمارده شدند. اعضاي گروه آزمايش، به صورت گروهي تحت زوج‌درماني تلفيقي به روش دايمند در 6 جلسه 90 دقيقه اي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها، شامل مقياس كيفيت رابطه جنسي زناشويي و مقياس استرس والديني بود. داده ها با روش تحليل كوواريانس چند متغيري و تك متغيري تحليل شد.يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين گروه ها از نظر كيفيت رابطه جنسي و استرس والديني تفاوت معني داري وجود داشت. به عبارت ديگر، زوج درماني تلفيقي به روش دايمند باعث افزايش معني دار كيفيت رابطه جنسي  (p 0.001 و 485.944=F) و كاهش معني دار استرس والديني (p 0.001 و274.647=F) زوجين شد.