ارزيابي فرسايش خاك و توليد رسوب با به كارگيري مدل پسياك اصلاحي و GIS در حوضه آبريز عشق آباد سوله (جنوب باختر قوچان)

فرسايش خاك در حوضه آبريز و رسوب زايي حاصل از آن يكي از مشكلات اصلي محيطي در ايران است. هدف از اين مطالعه استفاده از مدل پسياك اصلاحي و كاربرد GIS به منظور به كمينه رساندن خطاهاي احتمالي در ارزيابي فرسايش خاك و رسوب زايي در حوضه آبريز عشق آباد سوله است. ناحيه مورد نظر در جنوب باختر قوچان قرار دارد و داراي مساحت 81.36 كيلومتر مربع و شكلي كشيده است. اين حوضه در زون بينالود قرار گرفته و داراي توالي نسبتاً ستبري از سنگ هاي رسوبي و آتشفشاني است. لايه هاي اطلاعاتي مدل پسياك اصلاحي متشكل از 9 عامل موثر در فرسايش و رسوب زايي حوضه آبريز است كه بوسيله رقومي شدن و رده بندي اطلاعات پايه در برنامه GIS تهيه شدند. از مجموع لايه هاي اطلاعاتي بدست آمده نقشه نهايي فرسايش تهيه شد. نتايج مدل پسياك اصلاحي نشان مي دهد كه 46.79% معادل 3807.17 هكتار در رده IV رده بندي فرسايش با رسـوب زايي زياد و 53.2% معادل 4329.32 هكـتار در رده III با رسوب زايي ميانگين طبقه بندي مي شود. ميانگين توليد رسوب بر اساس مدل پسياك اصلاحي به ترتيب 5.04 تن در هكتار و 2.84 تن در هكتار محاسبه شد. مقايسه ميانگين رسوب توليدي در حوضه با ميانگين داده هاي نزديك ترين ايستگاه رسوب سنجي نتايج نسبتا قابل قبولي را در بكارگيري روش پسياك اصلاحي بدست مي دهد.