جلوه‌هايي از استكبارستيزي در سيره و سخن امام راحل؛ به همراه تحليلي عرفاني از آن

فاقد عنوان لاتين

يكي از مسائل قابل توجه در عرفان اين است كه آيا استكبارستيزي با عرفان قابل جمع و يا با آن ناسازگار است؟ اين مقاله با بررسي گفتار و رفتار امام راحل(ره)، در صدد است كه اولاً جلوه‌هايي از روحيه و رفتار استكبارستيز را از طريق بيان نمونه‌هايي از سيره و سخن ايشان به نمايش بگذارد. ثانياً، تحليلي عرفاني از آن ارائه دهد. بدين منظور، ابتدا حكاياتي از رفتارهاي استكبارستيز امام در دوران‌هاي مختلف حيات ايشان و در برابر طيف‌هاي مختلفي از مستكبران، بيان شده و در ادامه، برخي سخنان ايشان عليه مستكبران و جبهه استكبار به صورت عام، كه به گونة ديگري از روحيه استكبارستيزي آن عارف بالله حكايت مي‌كند، ارائه گرديده است. سپس، تحليلي عرفاني از اين مسئله، كه چگونه مي‌شود يك عارف از روحيه‌اي حماسي و استكبارستيز برخوردار گردد و چگونه اين دو جنبة شخصيتي در فردي همچون امام راحل و يا هر فرد ديگري قابل جمع‌اند، ارائه گرديده است. در اين بخش، با تذكر اين نكته كه استكبارستيزي بر سه عنصر «شجاعت»، «ظلم ستيزي» و «ايثار» استوار است، تأثير عرفان حقيقي بر حصول و تقويت اين سه فضيلت انساني تبيين گرديده است. روش تحقيق، توصيفي ـ تحليلي و روش گردآوري اطلاعات، كتابخانه‌اي است.

فاقد چكيده لاتين