روش و الگوي نويورت در تبيين فرايند ارتباطي قرآن

رابطه بين قرآن و كتاب مقدس از موضوعات مورد علاقه محققان غربي است. آنجليكا نويورت در مطالعات قرآني خود با رويكردي زبان‌شناختي به تبيين اين رابطه مي‌پردازد. وي با انتقاد از تحقيقاتي كه قرآن را كپي عربي انجيل و يا اقتباس از مسيحيت قلمداد كرده‌اند، قرآن را كتابي مقدس و مستقل مي‌داند كه از سويي توانسته است نقطه اوج كتاب مقدس بودن را به نمايش گذارد و از سوي ديگر، به اهداف الهياتي خود جامه عمل بپوشاند. نويورت فرايند و چگونگي تخاطب قرآن با مخاطبانش را به شكل شفاهي و به مثابه يك درام بررسي مي‌كند. وي قرآن را متني ارتباطي و در تعامل با مخاطبان مي‌داند كه توانسته به اشكالات و پرسش‌هاي آن‌ها پاسخ دهد. محققان در اين مقاله با بهره‌گيري از رويكرد توصيفي ـ تحليلي ابتدا به مرور نظريه نويورت و نيز نظريه كنش ارتباطي هابرماس پرداخته و سپس كاربست نظريه هابرماس را توسط نويورت تبيين نموده‌اند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه نويورت از «نظريه كنش ارتباطي» يورگن هابرماس بهره برده است. نويورت در بررسي درزماني و سوره‌نگر خود براي تبيين يگانگي و استقلال قرآن در برخي موارد دچار خلط با رويكرد مسيحي شده است.