آسياب كَهَك تهران؛ بازشناسي با تكيه بر اسناد تاريخي، تصويري و مطالعات ميداني

Kahak Water-Mill in Tehran; Recognition Based on Historical Documents, Images and Field Studies

آسياب‌ها، بناهايي تاريخي با وجه عملكردي بوده كه با پيشرفت صنايع، ديگر استفاده و رونق پيشين خود را ندارند. آسياب كَهَك بنايي كم‌تر شناخته‌ شده از اوايل دورۀ قاجار است كه در محلۀ مرزداران شهر تهران، به‌ عنوان شاهدي بر نحوۀ زيست دوره‌اي از تهران قديم قرار گرفته و در حال حاضر در ميان توسعه‌هاي شهر فراموش شده است. هدف اين مطالعه، بازشناسي بناي آسياب كَهَك از نظر تاريخي، عملكردي و معماري است. براي گردآوري اطلاعات لازم از روش كتابخانه‌اي و بررسي هاي ميداني بهره گرفته شده است. بر اساس يافته‌ها، آسياب كَهَك به‌عنوان بخشي از مجموعه‌اي وسيع‌تر داراي نقش كليدي در چرخۀ حيات روستاي كَهَك بوده و امروزه با از بين رفتن بخش‌هايي از آن مجموعه، از جمله باغ و قطع ارتباط اجزاء با هم مثل عدم ارتباط آب قنات با آسياب، هويت آن مخدوش و براي بازيابي اين بنا بايد به احياء كل مجموعه و پيوند مجدد روابط از دست‌ رفته، پرداخت.

Water-mills, as ecological crafts, were not limited to the function of turning grain into flour but also brought about social relations, economic exchange, cultural contact, and people connection. The Kahak Water-Mill is an unknown building from the early Qajar period, located in the Marzdaran neighborhood of Tehran, as evidence of the lifestyle of ancient Tehran, Iran. Today, the development of Tehran has left the building abandoned, and the originality and integrity of the building have been damaged. This study's main purpose is to recognize the Kahak Water-Mill building in terms of history, function, and architecture. Literature reviews and field studies have been used to collect the necessary information. Kahak Water-Mill, as part of a complex, was an important place in Kahak village, and today, losing parts of that complex, including the garden and the connection of components such as the water with the mill, has blemished its identity and the complex with the damaged connections must be restored.