قابليت هاي سرمايه اجتماعي براي توانمندسازي اقتصادي روستاييان مورد: روستاهاي مرزي شهرستان مريوان

كليد فهم اثرات سرمايه اجتماعي بر توانمندسازي اقتصادي اين است كه اشكال مختلف سرمايه قابليت تبديل به يكديگر را دارند. توانمندسازي اقتصادي روستاييان در منطقه مرزي بخش خاو و ميرآباد شهرستان مريوان علاوه بر اينكه همه ضرورت هاي توانمندسازي اقتصادي روستاييان در ساير نقاط كشور را دارد از دو ضرورت بسيار مهم ديگر نيز برخوردار مي باشد كه عبارتند از ماندگاري روستاييان در روستا و جلوگيري از خالي شدن نوار مرزي كه اين ضرورت علاوه بر جنبه اجتماعي از جنبه امنيتي نيز حائز اهميت است. ضرورت دوم مربوط به عدم سوق يافتن جوانان روستايي به سمت كولبري است. سوالات اصلي پژوهش عبارتند از 1) ميزان توانمندي اقتصادي روستاييان و سرمايه اجتماعي آنها در چه سطحي مي باشد؟ 2) سرمايه اجتماعي و مولفه هاي آن چه رابطه اي با توانمندي اقتصادي روستاييان دارد؟. مباني نظري پژوهش متمركز بر انديشه بورديو در زمينه تبديل اشكال سرمايه به يكديگر است. روش پژوهش پيمايش با ابزار پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. جامعه آماري مورد مطالعه روستاييان مناطق روستايي بخش خاو و ميرآباد شهرستان مريوان است كه با استفاده از نمونه‌گيري خوشه اي چند مرحله اي تعداد 483 نمونه انتخاب شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه سرمايه اجتماعي روستاييان در سطح متوسط به بالا و توانمندي اقتصادي آنها در سطح پاييني قرار دارد. رابطه سرمايه اجتماعي با توانمندي اقتصادي معنادار و معكوس مي باشد. شاخص هاي سرمايه اجتماعي برون گروهي روستاييان در سطح متوسط است و رابطه غيرمعنادار و مثبتي با توانمندي اقتصادي دارد در حالي كه شاخص‌هاي سرمايه اجتماعي درون گروهي قوي و رابطه معنادار و معكوسي با توانمندي اقتصادي دارد. بازتوليد شدن توانمندي هاي پيشين و سنتي در ميان روستاييان كه به دليل غلبه سرمايه اجتماعي درون گروهي بر برون گروهي مي باشد سبب شده كه سطح مهارت و توانمندي هاي جديد در ميان روستاييان در سطح پاييني باشد.