تحليل نقش گردشگري تغذيه بر پايداري اقتصاد نواحي روستايي استان مازندران

گردشگري تغذيه مي تواند منافع اقتصادي زيادي براي مناطق روستايي كشورمان به همراه داشته باشد. بسياري از كارشناسان اين نوع از گردشگري را ابزاري براي توسعۀ روستايي قلمداد مي كنند كه مي تواند سبب تحرك اقتصاد محلي شده و از مشاغل موجود حمايت كرده و باعث ايجاد اشتغال در اين نواحي شود. تحقيق از منظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت داده ها، آميخته تركيبي(كيفيكمي)است. در بخش كيفي، روش تحقيق تحليل محتوا و در بخش كمي توصيفياكتشافي است. روش گردآوري اطلاعات، مطالعات كتابخانه اي و روش گردآوري داده ها، ميداني و با ابزار مصاحبۀ نيمه ساختار يافته و پرسش نامه مي باشد. جامعۀ تحقيق در دو بخش كيفي و كمي است. در بخش كيفي، خبرگان سازمان گردشگري و ميراث فرهنگي و اساتيد دانشگاهي درخصوص برنامه ريزي و توسعۀ روستايي در استان مازندران و به روش هدفمند و گلوله برفي به تعداد 16 نفر (اشباع نظري) انتخاب شدند. جامعه آماري در بخش كمي شامل 375 نفر از رستوران داران، اقامتگاه ها، هتلداران و كارشناسان سازمان گردشگري مي باشند كه به صورت تصادفي و در دسترس به تعداد 182 نفر از طريق فرمول كوكران انتخاب شدند. روش تجزيه و تحليل داده ها در بخش كيفي استفاده از كدگذاري و در بخش كمي روش دلفي براي طراحي مدل است و در نهايت مدل طراحي شده با استفاده از روش مدلسازي معادلات ساختاري و با نرم افزار اسمارت PLS تحليل شد. براساس نتايج به دست آمده شاخص ها براي مدل تحليل گردشگري تغذيه بر اقتصاد پايدار روستايي مازندران مورد تاييد قرار گرفت. اين يافته ها نشان مي دهد كه ابعاد گردشگري تغذيه، درآمد پايدار، رشد اقتصادي و اشتغال پايدار توانسته اند مدل تحليل گردشگري تغذيه بر اقتصاد پايدار روستايي را تشكيل دهند.