نقش تلفيق فضاي سبز در ميزان مراودات اجتماعي ساكنين شهر ياسوج

با توجه به اهميت محل سكونت و كيفيت محيط مسكوني در شهر به عنوان محيطي تاثيرگذار بر روحيه و نشاط ساكنان مجموعه‌هاي مسكوني، ضرورت طراحي فضاهاي باز مجموعه‌هاي مسكوني با توجه به نيازها و الگوهاي رفتاري ساكنان مجموعه همراه با در نظر گرفتن اصول مبتني بر برنامه‌ريزي شهري و طراحي محيطي نمايان مي‌گردد. هدف از اين پژوهش دست‌يابي به اصول و الگويي جهت تلفيق فضاهاي باز مجتمع‌هاي مسكوني با فضاي سبز است. پژوهش حاضر با رويكرد تحليلي–تطبيقي، ابتدا به بررسي و تشريح گونه‌ها و چيدمان فضاهاي پر و خالي مجتمع‌هاي مسكوني و الگوهاي مختلف فضاي سبز قابل اجرا جهت تلفيق با محيط مي‌پردازد، سپس در ارتباطي سلسله مراتبي و منسجم، براساس معيارهاي حاصل از اين قسمت، آن را در نقش تلفيق فضاي سبز در ميزان مراودات اجتماعي ساكنين ياسوج به كار مي‌بندد. بر اين مبنا يافته‌هاي اين پژوهش آموزه‌هايي را براي ارتقاي فضاي محيط‌هاي مسكوني و افزايش مراودات اجتماعي و پويا سازي فضاي شهري در شهر ياسوج در اختيار قرار مي‌دهد.