نقش واسطه‌اي ابعاد هوش معنوي در رابطۀ بين ذهن‌آگاهي و هيجان ابراز شده در مراقبين بيماران مبتلا به صرع

مقدمه: هيجانات مراقبين مي‌تواند بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به صرع اثرگذار باشد. هدف اين پژوهش بررسي نقش واسطه‌اي ابعاد هوش معنوي در رابطه بين ذهن‌آگاهي و هيجان ابراز شده در مراقبين بيماران مبتلا به صرع بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي مقطعي بود. نمونه پژوهش شامل 90 نفر از بيماران مبتلا به صرع و مراقبين آن‌ها بود كه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي هيجان ابراز شده، مهارت‌هاي ذهن‌آگاهي كنتاكي و هوش معنوي پاسخ دادند. فرضيه پژوهش با استفاده از تحليل رگرسيون به روش سلسله مراتبي با بهره‌گيري از مراحل پيشنهادي بارون و كني مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل رگرسيون سلسله مراتبي نشان داد كه در مرحله اول، ذهن‌آگاهي (0/39= β) قادر به پيش بيني هيجان ابرازشده است. در مرحله دوم، ذهن‌آگاهي (0/28= β) و تنها بعد توانايي مقابله با مشكلات هوش معنوي (0/27= β) هيجان ابرازشده را پيش‌بيني مي‌كنند. با توجه به كاهش ميزان بتاي ذهن‌آگاهي در مرحله دوم نسبت به مرحله اول نقش واسطه‌اي جزئي زيرمقياس توانايي مقابله با مشكلات در رابطۀ بين ذهن‌آگاهي و هيجان ابراز شده تاييد مي‌شود. نتيجه‌گيري: ذهن‌آگاهي با هيجان ابراز شده مراقبين بيماران مبتلا به صرع ارتباط دارد و توانايي مقابله با مشكلات به‌عنوان يكي از ابعاد هوش معنوي در اين رابطه نقش ميانجي دارد. لذا پيشنهاد مي‌شود به آموزش‌هاي روانشناختي در زمينه ارتقاء ذهن‌آگاهي و هوش معنوي مراقبين بيماران صرع توجه بيشتري شود.