كهن‌ترين نقل‌ها از ترجمۀ منظوم وصيّت امام علي به امام حسين‌(عليهما السلام)

در بررسي يكي از دست‌نويس‌هاي كهن ترجمۀ كليله و دمنه، مورّخ 594ق، استشهاد به كلامي از امام علي(ع) و ترجمۀ منظوم آن به فارسي ديده مي‌شود كه پس از بررسي منابع حديثي و ادبي، روشن شد كه از ترجمۀ منظومۀ وصيت امام علي(ع) به امام حسين(ع) سرودۀ سيّد حسن غزنوي اخذ شده است. يكي از فوايد اين يافته آن است كه قدمت نقل و استناد به منظومۀ سيّد حسن غزنوي، چندين سال از آنچه تصور مي‌شده، عقب‌تر برده مي‌شود. همچنين در كتابي از اواخر سدۀ ششم يا اوايل سدۀ هفتم هجري موسوم به «مونس‌نامه» كه در قلمرو اتابكان آذربايجان، توسّط اديبي به‌نام ابوبكر بن خسرو الاستاد، پديد آمده، بخش اعظم همين منظومۀ سيّد حسن غزنوي درج شده است. اين يافته نيز نشان مي‌دهد كه در زماني بسيار نزديك به زمان پديد آمدن منظومۀ سيّد حسن، در يكي از مناطق بسيار دور از قلمرو غزنويان دوم، اين اثر او از شهرتي بسزا برخوردار بوده و ادباي بزرگ آذربايجان به ترويج و تكثير آن مي‌پرداخته‌اند.