استانداردسازي فناوري؛ يك فرصت يا تهديدي در برابر نوآوري‌هاي فناوري؟

تاريخ قرن بيست‌ويكم توسط فناوري و نوآوري رقم خواهد خورد. فناوري ثروت جديد ملت‌ها به‌شمار مي‌رود. در مسير توسعه فناوري استاندارد‌سازي نقش به‌سزايي را ايفا مي‌نمايد، زيرا اين استانداردهاي يك فناوري هستند كه مسير توسعه آن فناوري را تعيين مي‌كنند. به‌عبارت ديگر، به‌منظور توسعه فناوري، علاوه‌بر نوآوري به تعريف استانداردهايي فراتر از حال حاضر و در تناسب با نوآوري‌ها مورد نياز است و موفقيت شركت‌ها به اين امر بستگي دارد كه نوآوري‌هاي در نظر گرفته شده بتواند تبديل‌به يك استاندارد براي آن فناوري شوند. در اين پژوهش سعي‌داريم، در يك مطالعه توصيفيپيمايشي و با استفاده‌از تحليل همبستگي متغيرها و روابط رگرسيوني چندگانه، به‌بررسي رابطه ميان استانداردسازي و نوآوري در برخي‌از صنايع خودروسازي كشور بپردازيم و مشخص كنيم كه استانداردسازي از طريق چه عواملي و چگونه، بر نوآوري اثر مي‌گذارد. مطابق نتايج اين پژوهش، به‌طور كلي استانداردسازي همبستگي قوي، مثبت و معناداري با نوآوري دارد. همچنين پنج عامل اصلي كه در توسعه و ارتقاي استانداردسازي نقش دارند، شناسايي شد كه هر پنج عامل، همبستگي نسبتاً قوي و هم‌جهتي با نوآوري‌هاي تدريجي دارند. اما دو عامل مقررات و ريسك فناوري، همبستگي منفي با نوآوري‌هاي بنيادي داشته و به‌عنوان تهديد و مانعي براي آنها محسوب مي‌گردند. مطابق نتايج، به صنايع خودروسازي پيشنهاد گرديد، اقدام به ايجاد واحدهاي توسعه استانداردها، در بخش‌هاي تحقيق‌وتوسعه نمايند تا علاوه‌بر هم‌افزايي، كاهش هزينه‌هاي تحقيق‌وتوسعه و كاهش ريسك فناوري، از آثار مهاري استانداردسازي بر نوآوري‌هاي بنيادي پيشگيري نمايند.