تحليل پيامدهاي سياست زيستي در بين زنان متاهل 18 تا 40 سال شهر رشت( تابستان 1396)

در ايران با توجه به روند كاهش جمعيتي ، عنصر اصلي گفتمان حاكم بر سياست جمعيتي، افزايش جمعيت است. ميزان موفقيت سياستهاي جمعيتي در هر كشوري من جمله ايران، به ميزان هژمونيك شدن آن در جامعه هدف بستگي دارد.اين مطالعه به منظور بررسي زيست سياست بين زنان متأهل 18 تا 40 سال شهر رشت به روش كيفي و بر پايه تحليل قدرت فوكو صورت گرفته است. نتايج تحقيق نشان داد كه گفتمان حاكم بر سياست جمعيتي در ايران در ارتباط با زنان مورد مطالعه به دو طريق يعني سوژه ساختن زنان در برابر نظام پزشكي و نظام فرهنگي توانست زمينه اعمال قدرت زيست سياست بر آنها و هژمونيك شدن خود را فراهم سازد. در عين حال بايد توجه داشت كه صرف اعمال قدرت از طريق نظام پزشكي در اين گفتمان باعث هژمونيك شدن اين نوع زيست سياست در بين زنان مورد مطالعه نمي گردد؛ چرا كه در بين آن دسته از زنان متاهلي كه در برابر اين نوع از زيست سياست مقاومت كرده اند و بر روي فرزند آوري كمتر تاكيد داشته اند كماكان ابژه بودن در برابر نظام پزشكي مشاهده مي شود.