سير كاربرد انگاره‌هاي زنانۀ زبان در دو كتاب يكشنبۀ آخر و دختر شينا با نگاهي به رويكرد زباني سارا ميلز

دوران دفاع مقدس،‌ بخشي از تاريخ كشور ماست و نگاه عادلانه به اين برهۀ تاريخي، ‌زماني محقق مي‌شود كه از نگاه تمام كساني كه درگير آن بوده‌اند، مورد بررسي قرار بگيرد.كتاب‌هاي خاطرات زنان از جنگ به لحاظ كمّي و كيفي هنوز فاصله بسياري با كتاب‌‌هاي خاطرات مردان دارند. در اين مقاله با تأكيد بر وجود سبك زنانه در آثار زنان نويسنده و بررسي دو كتاب برگزيدۀ خاطرات زنان در جشنواره‌هاي كشوري كه در فاصله زماني 10 ساله از يكديگر برگزيده شده‌اند، يكشنبۀ آخر و دختر شينا، بسامد كاربرد 20 مؤلفه از جلوه‌هاي زنانۀ زبان كه توسط صاحبنظران بيان شده يا به نظر نگارنده رسيده‌اند با نگاه به رويكرد زباني سارا ميلز در سطوح ساختار زباني و ساختار انديشه و محتوا ارزيابي شدند.اين مؤلفه‌ها مي‌توانند به روند رشد نقد نظري آثار زنان به ويژه در حوزۀ خاطرات جنگ كمك كنند. در سير كاربرد اين مؤلفه‌ها طي دوره 10 ‌ساله، استفاده از واژگان زنانه در بخش ساختار زباني (صرفي) در دختر شينا به شكل معناداري نسبت به يكشنبۀ آخر افزايش و اشاره به آموزه‌هاي ديني و ملي (در بخش ساختار انديشه و محتوا) در آن كاهش معنادار داشته است. اشاره به رنگ و جنس اشياء در دختر شينا در حد متوسط، كاهش، اما استفاده از لحن ضعيف و حمايت‌طلبانه درآن افزايش داشته است. بقيه موارد تغيير قابل توجهي نداشته‌اند. اين تغييرات مي‌توانند تحت تأثير شرايط فرهنگي، سياسي، اجتماعي جامعه يا شرايط فردي نويسنده باشند.