نگاهي بر فناوري تماس‌دهندۀ‌ غشايي الياف توخالي و جايگاه آن در جداسازي گاز كربن‏دي‏اكسيد

روند رو به افزايش انتشار گازهاي آلاينده، به‌ويژه گازهاي گلخانه‏اي مانند كربن‏دي‏اكسيد (CO2) و نقش آن‌ها در گرمايش كرۀ زمين، تحقيقات بسيار زيادي را براي جداسازي اين گازها در پي داشته است. به اين منظور، فناوري تماس‌دهندۀ غشايي الياف توخالي (HFMC)، با داشتن برتري‌هايي نسبت به فرايندهاي مرسوم جداسازي، بسيار مورد توجه قرار گرفته است. از موارد برتري‌ اين روش مي‌توان به مصرف كمتر انرژي، نيازمندي به فضاي كم، فراهم‌آوردن سطح تماس بالاي انتقال جرم و افزايش مقياس راحت‏تر،اشاره كرد. از اين رو در مقايسه با روش‏هاي مرسوم جداسازي مانند جذب شيميايي در برج‏هاي پرشده، جذب سطحي و تقطير تبريدي، HFMC را مي‏توان جايگزيني مناسب براي جداسازي گازهاي آلاينده به‌ويژه CO2 كه مهم‏ترين گاز گلخانه‏اي است، در نظر گرفت. در اين مقاله، ويژگي هاي فني و عوامل مؤثر بر عملكرد جداسازي HFMC به‌همراه نتايج تعدادي از مطالعات محققان خارجي و داخلي بررسي و چند شركت خارجي فعالدر اين زمينه معرفي شده است.