بررسي افراشتگي واكه در گويش سبزواري در چارچوب واج‌شناسي زايشي

در اين پژوهش انواع فرايند افراشتگي واكه در گويش سبزواري با توجه به بافت‌هاي مختلف آن در چارچوب واج‌شناسي زايشي تحليل مي‌‍‌شوند. مسألۀ اصلي نگارنده در اين مقاله مطالعۀ انواع بافت‌هاي واجي‌اي است كه فرايند افراشتگي واكه را در اين گويش ايجاد مي‌كند. داده‌هاي اين پژوهش به دو روش گردآوري شده‌اند: منابع مكتوب دربارۀ گويش سبزواري و ضبط گفتار چند گويشور سبزواري. در بررسي داده‌ها صورت‌هاي واجي و آوايي در گويش سبزواري با هم مقايسه و سپس تحليل شده‌اند. در اين پژوهش، داده‌هاي فارسي معيار به عنوان شاهد استفاده شده‌اند. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه دو بافت واجي عمده وجود دارد كه در آنها فرايند افراشتگي واكه رخ مي‌دهد: در اثر هم‌نشيني واكه‌هاي افتاده يا مياني با همخوان‌هاي افراشتۀ لثويكامي، كامي و نرمكامي و نيز در اثر هم‌نشيني واكه‌هاي افتاده يا مياني با همخوان‌هاي خيشومي. در مجموع نُه نمونه فرايند افراشتگي واكه در گويش سبزواري روي مي‌دهد.