بررسي روابط فيلوژني و تنوع ژنتيكي جمعيت‌هاي Seidlitzia rosmarinus با استفاده از نشانگر ISSR در برخي مناطق ايران

جنس Seidlitzia داراي چهار گونه در ايران است. گونه S. rosmarinus به شكل درختچه‌اي و سه گونه ديگر علفي هستند. هدف از اين تحقيق، بررسي تنوع ژنتيكي و ساختار جمعيتي 85 نمونه گياهي 17 جمعيت گونه S. rosmarinus و پي بردن به شناسايي احتمالي فرم‌هاي تاكسونوميكي پايين‌تر از سطح گونه با استفاده از نشانگر مولكوليISSR  بود. از 16 پرايمر عمومي و چهار پرايمر اختصاصي استفاده شد كه در مجموع 221 باند ايجاد كردند. دندروگرام داده‌هايISSR  مربوط به 17 جمعيت براساس ماتريس تشابه به روشUPGMA  و ضريب تشابهDice  از 40/0 تا 96/0 متغير بود. براساس آناليز واريانس مولكولي (AMOVA)، بيشترين تنوع (68%) تنوع درون جمعيتي، 28% تنوع بين جمعيتي و 4% مربوط به تنوع بين مناطق بود. آناليزMCMC  به منظور بررسي ساختار ژنتيكي در جمعيت‌هاي گونهS. rosmarinus  مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، آناليز مختصات اصلي به روشPCOA  براساس محور مختصات اصلي اول و دوم براي نشانگرISSR  انجام شد كه اين روش به عنوان روش مكمل براي تجزيه خوشه‌اي با هدف استفاده بهينه و استخراج حداكثري اطلاعات از داده‌هاي مولكولي ارايه شد. نتايج به دست آمده از نشانگرISSR  از درجه اطمينان بالايي برخوردار بود. نتايج به دست آمده با استفاده از نشانگرISSR  نشان داد كه نسبت به ساير نشانگرها دقت بيشتري داشته و روابط بين جمعيت‌ها را با وضوح بهتري نمايان ساخت. از طرفي، فرم‌هاي تاكسونوميكي احتمالي پايين‌تر از سطح گونه با توجه به اختلافات كم بين جمعيت‌ها مشاهده نشد.