رابطه بين مدت‌زمان كاربرد بريس و پيامدهاي روان‌شناختي آن با ميزان مشاركت اجتماعي نوجوانانِ دچار بد‌شكلي‌ ستون فقرات

زمينه و هدف درمان با بريس‌ رايج‌ترين درمان غيرجراحي براي انحراف‌هاي ستون فقرات نوجوانان است. نظر به اهميت جنبه‌هاي مختلف در موفقيت درمان، هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه‌ بين مدت‌زمان استفاده از بريس و پيامدهاي روان‌شناختي اين درمان با ميزان مشاركت اجتماعي نوجوانان دچار بدشكلي‌هاي ستون ‌فقرات است.روش بررسي افراد حاضر در اين مطالعه، مراجعه‌كنندگان به مراكز ارتوپدي فني شهر اهواز بودند كه از ميان آن‌ها سي نوجوان شامل 3 مرد و 27 زن با ميانگين سني 92/±1 14.7 داراي انحرافات ستون فقرات كه در حال استفاده از بريس بودند به صورت نمونه‌گيري غيراحتمالي ساده انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي ترس از ارزيابي منفي، استرس ناشي از بدشكلي و بريس و نيز پرسش‌نامه‌ مقياس مشاركت جمع‌آوري شد. مدت‌زمان (ساعت و ماه) درمان با بريس نيز ثبت مي‌شد. تحليل آماري با محاسبه‌ ضريب همبستگي اسپيرمن صورت گرفت.يافته‌ها نتايج نشان داد كه متغير مقياس مشاركت با متغير استرس ناشي از بريس رابطه‌ منفي به ميزان 49 درصد (0.006=P) و با متغير ترس از ارزيابي منفي رابطه‌ مثبت به ميزان 42 درصد (0.019=P) دارد. بين ديگر متغيرها رابطه معنادار آماري مشاهده نشد.نتيجه‌گيري پيامدهاي روان‌شناختي درمان با ميزان مشاركت نوجوانان داراي بريس، رابطه دارد. بيماران دچار اسكوليوز و هايپركايفوز كه از بريس استفاده مي‌كنند اغلب در محدوده‌ سني نوجواني هستند و اين سني است كه فرد از نظر اجتماعي بالغ و آماده ورود به جامعه مي‌‌شود. بنابراين لازم است در كنار درمان فيزيكي فرد، جنبه‌هاي رواني و اجتماعي درمان او نيز مورد توجه قرار گيرند