مقايسه ضخامت لايه مشيميه در بيماران مبتلا به پسوريازيس و افراد سالم با استفاده از روش Optical Coherence Tomography

سابقه و هدف: يكي از عوارض شايع خارج پوستي در بيماران پسوريازيس، درگيري چشمي است كه مطالعات انجام‌شده در ارتباط با تأثير آن روي ضخامت مشيميه بحث‌برانگيز است. هدف از انجام اين مطالعه، مقايسه ضخامت لايه مشيميه در بيماران پسوريازيس با افراد سالم با استفاده از روش Optical Coherence Tomography بود. مواد و روش‌‌ها: دراين مطالعه موردشاهدي، 30 بيمار مبتلا به پسوريازيس با 32 فرد سالم بررسي شدند كه از نظر جنسيت و سن همسان بودند. ضخامت مشيميه با استفاده از روش Optical Coherence Tomography درهر دو گروه اندازه‌گيري شد. ارتباط ضخامت مشيميه در بيماران با شدت و مدت بيماري نيز ارزيابي شد. يافته‌ها: ميانگين ضخامت مشيميه چشم‌چپ (12.0 ±312.1 ميكرومتر در برابر 20.8 ±296.3 ميكرومتر)، چشم راست (12.5 ±310.6 ميكرومتر در برابر 17.5 ±297.5 ميكرومتر) و صرف‌نظر از چشم ‌چپ يا راست (12.2 ±311.3 ميكرومتر در برابر 19.1 ±296.9 ميكرومتر) در بيماران با اختلاف معني‌داري بيشتر از افراد گروه شاهد بود (براي هر سه ميانگين 0.001=P). ارتباط معناداري بين مدت و شدت بيماري با ضخامت مشيميه پيدا نشد. بيماران با درگيري چندين عضو ميانگين ضخامت مشيميه بيشتري داشتند، اما از نظر آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، ضخامت مشيميه در بيماران مبتلا به پسوريازيس بيشتر از افراد سالم است كه اين افزايش با شدت، نوع درگيري و مدت بيماري ارتباطي ندارد