بررسي شيوع تريكومونيازيس و تعيين ميزان حساسيت دارويي انگل‌هاي جداشده با مترونيدازول در زنان مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر اراك در سال 1399

سابقه و هدف: تريكومونيازيس شايع‌ترين بيماري انگلي منتقل‌شونده از طريق جنسي در دنياست. با توجه به اهميت و ضرورت شناخت دقيق شيوع و اپيدميولوژي آن، اين مطالعه با هدف تعيين ميزان آلودگي به تريكوموناس واژيناليس در زنان مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي درماني اراك در سال 1399 انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه مقطعي از 630 زن مراجعه‌كننده تحت معاينات ژنيتال نمونه سواپ واژينال تهيه شد و در ظرف مخصوص نمونه نگهداري و ظرف 2 ساعت به آزمايشگاه منتقل شد. پرسش‌نامه حاوي اطلاعات دموگرافيك و علائم باليني بيماران تكميل شد. نمونه‌ها با استفاده از دو روش گسترش مرطوب و كشت در محيط دياموند بررسي شدند. داده‌هاي به‌دست‌آمده ثبت و تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: 41.5 درصد از شركت‌كنندگان در رده سني 25 تا 34 سال بودند. شيوع تريكومونيازيس در جمعيت بررسي‌شده، 0.9 درصد تعيين شد. ميزان ابتلا با سن و تحصيلات مرتبط نبود، اما با وضعيت تأهل مبتلايان ارتباط داشت (0.003=P). شايع‌ترين علامت در بيماران، ترشح واژن بود كه در 67.1 درصد از زنان وجود داشت. ابتلاي بيماران با شدت‌هاي مختلف ترشح واژن، قوام ترشح و خارش و سوزش واژن از نظر آماري اختلاف معنادار داشت. حداقل دُز كشندگي مترونيدازول در 24 ساعت، 6.2 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر و در 48 ساعت، 1.6 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر تعيين شد. نتيجه‌گيري: شيوع تريكومونيازيس در اين جمعيت نسبتاً كم و با وضعيت تأهل، علائم باليني، ترشح و قوام ترشح واژن، سوزش و خارش مرتبط بود و نمونه‌هاي بررسي‌شده به داروي مترونيدازول حساس بودند.