عنوان مقاله :
تدوين مدل و بررسي روش‌هاي باليني عملكرد تعادلي در سالمندان با استفاده از مدل معادلات ساختاري
پديد آورندگان :
طالبي قانع ، الهه دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده بهداشت، مركز تحقيقات مدلسازي بيماريهاي غيرواگير - گروه آمار , قنبري ، ليلا دانشگاه آزاد اسلامي واحد آستارا - دانشكده تربيت بدني - گروه آسيب شناسي ورزشي , شاملو كاظمي ، سعيد دانشگاه بوعلي سيناي همدان - دانشكده علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , حيدري مقدم ، رشيد دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده بهداشت - گروه ارگونومي , نادري‌فر ، هما دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده بهداشت - مركز تحقيقات بهداشت و ايمني شغلي
كليدواژه :
سالمندان , عملكرد تعادلي , معادلات ساختاري
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: اختلال تعادل يكي از مسائل شايع دوران سالمندي است كه ممكن است سبب سقوط و ايجاد آسيب‌هاي جدي شود. يكي از موارد مهم در سلامت سالمندان، اهميت تعادل و مؤلفه‌هاي ناشي از كاهش آن است. لذا هدف اين مطالعه، بررسي آزمون‌هاي عملكرد تعادلي، رابطه‌سنجي ميان سن و شاخص آنتروپومتريكي و اجراي آزمون‌هاي تعادلي با استفاده از مدل معادلات ساختاري بود. مواد و روش‌‌ها: در اين مطالعه مقطعي 136 زن و مرد سالمند ساكن مراكز سالمندان شهر همدان وارد مطالعه شدند. آزمون‌هاي عملكرد تعادلي شامل رساندن انگشت اشاره به بيني، حفظ تعادل ايستادن روي يك پا، آزمون بلند شدن از روي صندلي و راه رفتن و آزمون راه رفتن پاشنهپنجه بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري با اطمينان 95 درصد با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و EQS نسخه 1.6 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين (انحراف معيار) سني سالمندان شركت‌كننده در اين مطالعه 2.83 ± 66.05 سال بود و از 136 نفر، 77 نفر (56.62 درصد) زن بودند. تفاوت معناداري بين ميانگين نمره آزمون زنان و مردان در آزمون‌هاي عملكرد تعادلي ديده شد. در آزمون رساندن انگشت اشاره به بيني با دست غالب و غيرغالب، زنان در زمان كمتري آزمون را انجام دادند. در ساير آزمون‌ها مردان عملكرد سريع‌تري داشتند. ضريب همبسستگي درون‌گروهي (Intraclass correlation: ICC) حاصل در تمام آزمون‌ها نشان‌دهنده قابليت تكرارپذيري بالاي اين آزمون‌ها بود. ضرايب حاصل از مدل معادلات ساختاري نشان داد با افزايش يك سال سن، شاخص حركتي و شاخص آنتروپومتريك به‌طور معني‌داري به ترتيب به اندازه 0.68 و 0.60 واحد افزايش و كاهش يافته است. همچنين افزايش شاخص آنتروپومتريك به‌طور معني‌داري 0.06 واحد كاهش را در ميانگين آزمون‌هاي عملكرد تعادلي در پي داشت. مدل معادلات ساختاري برازش‌شده بر مبناي شاخص نيكويي برازش تأييد شد ( كل معني‌دار نبود) (0077.095/0) (0.089 : RMSEA، 0.918CFI: و 0.908:GFI ). نتيجه‌گيري: سن و جنس بر آزمون‌هاي عملكرد تعادل و شاخص‌هاي آنتروپومتريك مؤثر است. با افزايش سن، ميانگين شاخص حركتي و شاخص آنتروپپومتريك به‌طور معني‌داري افزايش و كاهش يافته است. همچنين از بين آزمون‌هاي عملكرد تعادلي، سخت‌ترين آزمون مربوط به ايستادن روي يك پا بود.
عنوان نشريه :
پزشكي باليني ابن سينا
عنوان نشريه :
پزشكي باليني ابن سينا
