خلق معكوس در الهيات سيمون وي

خلق معكوس يكي از ايده هاي محوري در عرفان سيمون وي است كه نخستين بار از سوي او در گفتمان الهياتي و عرفاني مسيحيت مطرح گرديد. فهم ايدۀ خلق ‌معكوس در گروي فهم مدل آفرينش از منظر سيمون وي است. به باور سيمون وي، خدا از روي عشق براي آنكه جهانِ خلقت تحقق يابد از خداييِ خود كناره‌گيري مي‌كند. در آفرينش، همان طور كه خدا خودش را از الوهيتش تهي مي‌كند تا آدمي و جهان خلقت وجود داشته باشند، در خلق ‌معكوس نيز انسان بايد با تقليد از خدا خودش را از آنچه كه به او داده شده است تهي كند تا بتواند آن گونه كه خدا مي‌خواهد در آفرينش مشاركت كند. خلق‌معكوس صرفاً به معناي تقليد از انقطاع خدا از الوهيتش نيست؛ بلكه يك كنش منفعلانه است كه در اين عمل، پس از ترك دلبستگي‌ها و خيال‌انديشي‌ها بايد تنها چشم به‌راه بود. سيمون وي از رهگذر عمل خلق معكوس، چگونگيِ نفي خود پرستي و دوري جستن از خود محوري را تبيين مي‌كند.