سنجش پايداري عرصه هاي پيراشهري با تأكيد بر نقش مديريت روستايي مورد: بخش كهريزك

هدف پژوهش حاضر تحليل نقش مديريت روستايي در پايداري روستاهاي بخش كهريزك است. جامعه آماري تحقيق روستاهاي بخش كهريزك است. روستا هايي كه جمعيت بالا دارند و از شورا و دهيار برخوردار هستند به‌عنوان جامعه آماري اين پژوهش تعيين مي شوند(14 روستا). كل جمعيت افراد خانوار در روستا هاي موردمطالعه (5913) نفر است. لذا بر اساس فرمول كوكران تعداد 360 خانوار به‌عنوان جامعه نمونه انتخاب گرديده شد. روش جمع آوري اطلاعات در اين تحقيق كتابخانه اي و ميداني است. سپس جمع‌آوري و طبقه بندي اطلاعات لازم مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي گيرد. در بخش كتابخانه اي با استفاده از اسناد و آمار و اطلاعات و تجربيات ديگر مناطق روستايي براي تكميل كردن اطلاعات به سازمان هاي مربوطه در سطح منطقه مراجعه كرده و درنهايت با بررسي هاي ميداني و بحث و پرسشنامه و از نرم افزارهاي ARC GIS, SPSS و نرم افزار Expert choise ، مدل موريس ديويس استفاده‌شده است. يافته ها نشان داد كه پايداري در ابعاد زيست‌محيطي و فضايي –كالبدي بيشتر از عدد مطلوبيت 3 ارزيابي‌شده و در سطح آلفاي 0.000 معنادار است. همچنين تحليل ميانگين عددي اين گويه ها در محدوده موردمطالعه نشان دهنده تأثير مثبت در ابعاد زيست‌محيطي و فضايي –كالبدي بوده، كه نسبت به ساير ابعاد در سطح بالاتري قرار دارند. تحليل ناپارمتريك همبستگي نشان‌دهنده وجود رابطه مستقيم و معني دار در سطح آلفاي 0.01 ميان ابعاد اقتصادي با ابعاد اجتماعي، زيست‌محيطي و كالبدي-فضايي است. همچنين بين ابعاد بعد كالبديفيزيكي با ابعاد اجتماعي و زيست‌محيطي نيز رابطه مستقيمي مشاهده مي شود. همچنين رتبهبندي ابعاد پايداري نشان داد كه بعد كالبدي-فضايي با وزن به‌دست‌آمده (0.356) نسبت به ساير ابعاد در بالاترين سطح و بعد اقتصادي با وزن به‌دست‌آمده (0.174) در پايين ترين سطح قرارگرفته است.