مديريت شهري و نقش آن در هدايت و كنترل توسعه فضايي- كالبدي مناطق پيراشهري ياسوج

افزايش جمعيت، رشد سريع شهرنشيني و خزش شهري عامل اصلي توليد فضاهاي پيراشهري است. مديريت شهري به‌عنوان يك نهاد محلي نقش اساسي در كنترل و هدايت روند گسترش كالبدي-فضايي شهرها دارد. الگوي كنوني مديريت شهري در ايران منجر به بروز ناپايداري‌هاي فضايي-كالبدي و دست اندازي به فضاهاي پيراشهري به‌ويژه زمين‌هاي كشاورزي در بيش‌تر شهرها از جمله ياسوج شده است. پژوهش حاضر با هدف مدلسازي ساختاري مؤلفه‌هاي مبنايي مديريت شهري مؤثر بر هدايت و كنترل روند توسعه فضايي-كالبدي مناطق پيراشهري ياسوج صورت گرفته است. روش پژوهش مبتني بر رويكرد توصيفي-تحليلي كه با پيمايش ميداني جهت تكميل پرسشنامه‌ها مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش، مديران، متخصصان و كارشناسان نهادهاي دولتي و عمومي شهر ياسوج است كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و به‌صورت هدفمند با استفاده از جدول تعيين حجم نمونه مورگان به تعداد 148 نفر انتخاب شد. داده‌هاي گردآوري شده با بهره‌گيري از روش معادلات ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار اسمارت پي‌ال‌اس (Smart P.L.S) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مؤلفه‌هاي مبنايي مديريت شهري (سياست‌گذاري و تصميم‌گيري شهري، برنامه‌ريزي و سازماندهي، امور اجرايي و خدمات شهري) به ميزان 0.433، 372/ و 0.487 تغييرات كنترل و هدايت روند توسعه فضايي-كالبدي محدوده مطالعاتي را تبيين مي‌كنند. هم‌چنين تأثير مؤلفه‌هاي مبنايي مديريت شهري طبق آماره t (12.935)، (4.888)، (14.851) در سطح 99 درصد معنادار بوده كه بيانگر تأثير مثبت و معنادار اين مؤلفه‌ها بر كنترل و هدايت روند توسعه فضايي-كالبدي است. در مجموع اين سه مؤلفه مديريت شهري، 0.874 درصد متغير هدايت و كنترل توسعه فضايي مناطق پيراشهري ياسوج را پيش‌بيني مي‌كنند.