تأثير هشت هفته تمرين تركيبي بر مقادير قطعه پايانه ‏C‏ آ گريني و فاكتور رشد شبه انسوليني‎ ‎يك روي بيماران ‏CABG

هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير هشت هفته تمرين تركيبي بر مقادير قطعه پاياني C آگريني و فاكتور رشد شبه انسوليني يك روي بيماران بيمار عمل باي پس قلبي (Coronary Artery Bypass Graft Surgery؛ CABG) انجام شد. روش بررسي‌:تعداد 24 نفر مرد ميانسال CABG در اين مطالعه شركت كردند. سپس شركت‌كنندگان به ‌صورت تصادفي به دو گروه 12 نفرِ تمرين تركيبي (ميانگين سني 6/47± 54/58 سال، قد 3/15± 173/04 و وزن 6/60± 74/75 كيلوگرم) و گروه كنترل (ميانگين سني 7/50± 56/16 سال، قد 3/69± 173/50 متر و ميانگين وزني 5/23± 76/16 كيلوگرم) تقسيم شدند. شاخص‌هاي آنتروپومتريك و متغيرهاي خوني قطعه پاياني C آگريني (CAgrin Terminus Fragment; CAF) و عامل رشد شبه انسولين يك (InsulinLike Growth FactorOne; IGF1) سرمي قبل و بعد دوره تمريني تهيه و مورد تجزيه ‌و تحليل قرار گرفت. برنامه تمرين تركيبي براي مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه و زير نظر متخصصين باز تواني قلبي انجام شد. با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه‌ و تحليل داده ها با روش آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح خطاي 0/05 انجام شد.يافته ها:تمرين تركيبي سبب افزايش معني ‌دار سطوح سرمي CAF و IGF1 در پس‌آزمون نسبت به‌ پيش آزمون گرديد (0/001≥p). همچنين پس از انجام تمرينات، سطوح سرمي CAF (0/001 p) و IGF1 (0/017=p) در بيماران گروه تمرينات تركيبي به ‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود. درحالي‌كه قبل از انجام تمرينات سطوح سرمي CAF (0/365=p) و IGF1 (0/679=p) بين دو گروه تفاوت معناداري نداشت. نتيجه ‌گيري:يك دوره تمرين تركيبي كوتاه‌ مدت در بيماران CABG سبب بالا رفتن CAF گرديد؛ در حالي‌ كه تغييري در سطوح IGF1 مشاهده نگرديد. تحقيقات بيشتري لازم است تا مشخص شود كه آيا CAF يا ساير نشانگرهاي زيستي مي‌توانند سازگاري كيفي عضلات را منعكس كند.