تأثير نوروفيدبك بر توجه اشتراكي و فعاليت الكتريكي مغز كودكان پسر داراي اختلال اوتيسم(كاركرد بالا)‏

هدف:اختلال طيف اوتيسم، يك اختلال رشدي است. افراد داراي اختلال اوتيسم در مهارت هاي اجتماعي نظير توجه اشتراكي دچار مشكل هستند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي تأثير نوروفيدبك بر توجه اشتراكي و فعاليت الكتريكي مغز كودكان پسر 6 تا 8 سال داراي اوتيسم با كاركرد بالا بود.روش بررسي:30 كودك پسر داراي اختلال اوتيسم با كاركرد بالا در دامنه سني 86 سال انتخاب و به صورت تصادفي در يكي از گروه هاي نوروفيدبك و كنترل قرار داده شدند. گروه نوروفيدبك به مدت 30 ساعت مداخله نوروفيدبك افزايش آلفا (128 هرتز) ،كاهش تتا (85 هرتز) و بتا (3013 هرتز) را دريافت كردند. هر جلسه تمريني بين 45 تا 60 دقيقه بود. گروه كنترل نيز به همين ميزان مداخله شبيه سازي شده اي را دريافت مي كردند. در دو مرحله پيش و پس از مداخله، توجه اشتراكي شركت كنندگان توسط مقياس ارتباط اجتماعي اوليه مورد سنجش قرار گرفت. همچنين از هر آزمودني به مدت 5 دقيقه نوار مغز در دو مرحله پيش و پس آزمون ثبت شد تا تغييرات امواج آلفا، تتا و بتا مورد مقايسه قرار گيرند. از آزمون تحليل آناليز واريانس مركب دو (گروه) × چهار( مراحل: پيش آزمون، پس آزمون، پيگيري كوتاه مدت و پيگيري بلند مدت) و تحليل واريانس به منظور بررسي تأثير برنامه مداخلاتي استفاده شد و نمرات پي آزمون شركت كنندگان به عنوان متغير مداخله گر وارد گرديد. آزمون هاي آماري توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفتند.يافته ها:نتايج آماري نشان دهنده پيشرفت گروه نوروفيدبك در پس آزمون نسبت به پيش آزمون بود. همچنين بين دو گروه در پس آزمون تفاوت معني داري در شاخص توجه اشتراكي مشاهده شد (0/05 p). علاوه بر اين، شركت كنندگان گروه نوروفيدبك توانسته بودند؛ تغييرات مورد نظر در امواج آلفا، تتا و بتا را نسبت به گروه كنترل در حالت استراحت ايجاد كنند.نتيجه گيري:با توجه به نتايج مطالعه حاضر، مي توان چنين برداشت كرد كه برنامه هاي مداخلاتي غيرتهاجمي نظير نوروفيدبك مي توانند به بهبود توجه اشتراكي كودكان داراي اختلال اوتيسم با كاركرد بالا منجر گردند و پيشنهاد مي شود در برنامه هاي مداخلاتي افراد داراي اوتيسم، قرار گيرند.