پديد آورندگان :
مصلحي، مريم مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي هرمزگان , احمدي، اكرم سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان گلستان - بخش تحقيقات منابع طبيعي , صادقي، موسي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور - بخش تحقيقات جنگل , حسني، مجيد سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور، تهران، ايران , قادري، الهام دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده منابع طبيعي، تهران، ايران
كليدواژه :
پوشش كف , گونههاي بومي , گونه مهاجم , استان هرمزگان
چكيده فارسي :
هدف از اين تحقيق بررسي مقايسه اثرات ريشه و برگ كهور پاكستاني (Prosopis juliflora (Sw) DC) در غلظتهاي مختلف بر درصد سبز شدن، شاخص بنيه بذر، طول ريشهچه و ساقهچه دو گونه مرتعي لاتي (Taverniera spartea (Burm. f.) DC.) و ريشپري شندوست Pennisetum divisum (Forssk. ex J. F. Gmel.) Henrard در استان هرمزگان است. پس از پودر نمودن برگ و پوست ساقه كهور پاكستاني و مخلوط كردن آن با خاك فضاي باز رويشگاه كهور پاكستاني (0، 20، 40، 60 و 80 گرم از هر اندام در هر كيلوگرم خاك)، 15 عدد بذر دو گونه ريشپري شندوست و لاتي با 4 تكرار در خاك مورد نظر كشت و متغيرهاي مورد نظر ثبت و با استفاده از آناليز آماري GLM تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد شاخص بنيه بذر، طول ريشهچه و ساقهچه گونه لاتي در خاك آغشته به پوست با مقادير77/10، 47/3 و63/3 سانتيمتر و در گونه ريشپري شندوست با مقادير 7/5، 36/4 و 15/4 سانتيمتر بيشتر از مقادير آنها در برگ بود. همچنين شاخص بنيه بذر و طول ساقهچه در گونه لاتي و شاخص بنيه بذر، طول ريشهچه و ساقهچه در گونه ريشپري شندوست در تيمار 8 درصد كمترين مقدار را داشت. اثرات متقابل غلظت× اندام نيز نشان داد، عصاره برگ اثرات معنيدار كاهشي بر شاخص بنيه بذر، طول ساقهچه در هر دو گونه و طول ريشهچه در گونه ريشپري شندوست دارد. همچنين درصد سبزشدن در گونه ريشپري شندوست در تيمار شاهد (33/18 درصد) بيشترين مقدار را داشت. نتايج تحقيق نشان داد كهور پاكستاني داراي اثرات بازدارندگي بر گونههاي مرتعي است بنابراين انتخاب اين گونه براي جنگلكاري در نواحي بياباني، بايستي با حساسيت بيشتري انجام پذيرد و استفاده از گونههاي بومي كنار، كهور و مغير در اولويت قرار گيرد.
چكيده لاتين :
This study aimed to compare the effects of roots and leaves of Prosopis juliflora (SW) DC at different concentrations on emergence, vigor, radicle, and plumule length of two species of Taverniera spartea (Burm. F.) DC. and Pennisetum divisum (Forssk. Ex JF Gmel.) Henrard in Hormozgan province, Iran. After grounding the leaves and bark of Prosopis juliflora and mixing it with the soil of Prosopis juliflora habitat (0, 20, 40, 60, and 80 g of each organ per kg of soil), 15 seeds of Pennisetum divisum and Taverniera spartea species with four replications were cultivated in the soil, and the desired variables were recorded and analyzed using GLM statistical analysis. The results showed that vigor, radicle, and plumule length of Taverniera spartea species in soil associated with bark was 10.77, 3.47, and 3.63 cm, and in Pennisetum divisum species were 5.7, 4.36, and 4.15 cm that was higher than in the leaves. Also, seed vigor, plumule length in Taverniera spartea species, and seed vigor, radicle, and plumule length in Pennisetum divisum species had the lowest values in 8% treatment. The interaction effects of concentration×organ also showed that the leaf extraction had significant decreasing effects on seed vigor, plumule length in both species, and radicle length in Pennisetum divisum species. Also, the emergence percentage in Pennisetum divisum species (18.33%) was the highest in the control treatment. The results showed that Prosopis juliflora has inhibitory effects on rangeland species, so the selection of this species for afforestation in desert areas should be done more sensitively and the use of native species (Ziziphus spina christi, Prosopis cineraria, and Acacia oerfota) should be prioritized.
