نقش ميانجي پيوند با مدرسه در رابطه ميان سرسختي روان‌شناختي با پرخاشگري دانش آموزان دختر متوسطه

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي پيوند با مدرسه در رابطه ميان سرسختي روان‌شناختي با پرخاشگري انجام شد. روش اين مطالعه از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر رامسر بودند. تعداد 217 نفر به‌عنوان حجم نمونه آماري و به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌هاي پيوند با مدرسه رضايي شريف و حاجيلو (2016)، سرسختي روان‌شناختي لانگ و گولت (2003) و پرخاشگري آيزنگ و گلين ويلسون (1975) بود كه روايي آن‌ها توسط صاحب‌نظران دانشگاهي و پايايي آن‌ها نيز از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. به‌منظور تحليل داده‌ها از تكنيك معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آماري Lisrel و نيز نرم‌افزار آماري Spss استفاده شد. يافته‌هاي كمّي حاصل از آزمون فرضيه‌هاي پژوهش نشان داد كه ميان سرسختي روان‌شناختي با پيوند با مدرسه رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. ميان پيوند با مدرسه با پرخاشگري دانش آموزان رابطه منفي و معناداري وجود دارد. ميان سرسختي روان‌شناختي با پرخاشگري دانش آموزان رابطه منفي و معناداري وجود دارد و نهايتاً پيوند با مدرسه در رابطه ميان سرسختي روان‌شناختي با پرخاشگري دانش آموزان نقش ميانجي داشته است.