اثرات آني كينزيوتيپ تسهيلي و مهاري بر فعاليت و خستگي عضلات خم كننده مفصل آرنج

هدف مطالعه حاضر بررسي اثرات كينزيوتيپ تسهيلي و مهاري بر فعاليت و خستگي عضلات فلكسور آرنج بود. 17 آزمودني فعال به‌صورت داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. هر آزمودني پروتكل خستگي را طي شرايط كينزيوتيپ مهاري، تسهيلي و پلاسبو اجرا كرد و فعاليت الكترومايوگرافي عضلات دوسربازويي و بازويي زنداعلايي حين اجراي پروتكل ثبت شد. براي محاسبه‌ي ميزان فعاليت عضلات قبل و بعد از پروتكل خستگي و نرخ خستگي به ترتيب از جذر ميانگين مربعات (RMS) و شيب ميانه فركانسي سيگنال الكترومايوگرافي استفاده شد. نتايج نشان داد تنها اثر زمان بر فعاليت عضلاني معنادار بود و اثر كينزيوتيپ بر فعاليت عضلاني و نرخ خستگي عضلاني معنادار نبود. يافته‌ها نشان ميدهد، فعاليت عضلات در شرايط خستگي افزايش مي‌يابد، اما تكنيك‌هاي مختلف كينزيوتيپ قادر نيستند در شرايط عادي يا خستگي، اثر معناداري بر ميزان فعاليت عضلاني بگذارند؛ همچنين اين تكنيك‌ها نمي‌توانند با تسهيل يا مهار فعاليت عضلاني، زمان وقوع خستگي را تغيير دهد.