بررسي عملكرد و آلاينده‌هاي موتور اشتعال تراكمي كنترل واكنشي با سوخت تركيبي ديزل و گاز سنتزي به عمل آمده از گازسازي زيست توده

يكي از تازه‌ترين روش‌هايي كه در سالهاي اخير بسيار مورد توجه دانشمندان در حوزه موتورهاي احتراق داخلي قرار گرفته است، روش‌هاي احتراق در دماهاي پايين است. در اين بين نقش موتورهاي اشتعال تراكمي كنترل واكنشي بسيار قابل توجه است. در اين مقاله تلاش شده است تا با استفاده از نرم افزار كانورج تأثير تركيبات مختلف گازهاي سنتزي توليد شده توسط روش‌هاي گازسازي، بر عملكرد موتور و آلاينده‌ها مورد بررسي قرار گيرد. براي رسيدن به اين مقصود، از 4 نوع سوخت (تركيب هيدروژن و مونوكسيد كربن به عنوان گاز سنتزي ايده آل، هيدروژن خالص و دو نوع گاز سنتزي متفاوت خروجي از گازسازها) استفاده شده است. نتيجه اين پژوهش انعطاف پذيري موتور در استفاده از سوخت‌هاي سنتزي متنوع را اثبات مي‌كند. از سوي ديگر نتايج حاكي از آن است كه گاز سنتزي توليد شده توسط روش‌هاي متداول مانند گازسازي، منجر به كاهش توليد اكسيدهاي نيتروژن در ازاي افزايش توليد دوده، نسبت به تركيب ايده‌آل گاز سنتزي مي‌گردد و اين اختلاف با بالا رفتن ميزان جايگزيني ديزل با سوخت سنتزي، افزايش مي‌يابد. همچنين احتمال ناپايداري و حتي عدم شروع احتراق در بارهاي كم، به علت وجود نيتروژن در تركيب بعضي از گازهاي سنتزي، دور از انتظار نخواهد بود. علي‌رغم مزاياي بالاي هيدروژن به عنوان يكي از اجزاي اصلي گاز سنتزي، استفاده از آن به تنهايي و در مقادير بالا با وجود كاهش مطلوب دوده، افزايش شديد نرخ افزايش فشار و ميزان آلاينده اكسيدهاي نيتروژن را در پي خواهد داشت كه به هيچ عنوان مطلوب نيست.