تحليل تعادل فضايي دسترسي به خدمات شهري مطالعه موردي: شهر اقليد

نقطه اشتراك برنامه‌ريزي شهري و عدالت اجتماعي در شهر، عدالت توزيعي است. اساس توزيع عادلانه خدمات شهري نيز توجه به دو معيار قابليت دستيابي و چگونگي پراكنش فضايي خدمات مي‌باشد. هدف اين پژوهش تحليل تعادل فضايي دسترسي به خدمات شهري در شهر اقليد مي‌باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي مي‌باشد. داده‌هاي مورد نياز با روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه گردآوري شد. جامعه آماري، شهروندان 15 محله شهر اقليد مي‌باشند. حجم نمونه نيز با استفاده از فرمول كوكران، برابر با 381 خانوار تعيين گرديد. براي تحليل داده‌ها از آزمون t تك نمونه‌اي، آزمون فريدمن، ضريب همبستگي اسپيرمن، و تكنيك VIKOR و AHP استفاده شد. نتايج نشان داد كه دسترسي به خدمات در سطح محلات بر اساس آزمون t تك نمونه‌اي داراي تفاوت معناداري است. بر حسب تكنيك ويكور، محله حسين‌آباد با مقدار 0.0004 بيشترين دسترسي به خدمات شهري و محله زينبيه با مقدار 0.971 كمترين دسترسي را داشته است. بر حسب ضريب همبستگي اسپيرمن نيز در شهر اقليد، مابين دسترسي فضايي به خدمات و كيفيت زندگي در سطح 99 درصد اطمينان، رابطه معنادار و مستقيمي وجود دارد. اما بر اساس همين ضريب مشخص گرديد كه در شهر اقليد بين دسترسي به خدمات و جمعيت رابطه معناداري وجود ندارد. بر حسب نتايج آزمون فريدمن نيز محله الياسان با مقدار 11.96 داراي بالاترين سطح كيفيت زندگي مي‌باشد. در مجموع نتايج بيانگر عدم تحقق تعادل فضايي در دسترسي به خدمات شهري در شهر اقليد مي‌باشد.